İnceleme yapmak için sabırsızlanmama rağmen bunları yazmak için kitabın üzerine biraz beklemek, kendimi dinlemek, Esra gibi, Patasana gibi düşünmek için kendime vakit ayırdım. Esra’ya büyük hayranlık besledim kitap boyunca. Çok güçlü bir kadın olduğunu düşündüm her satırı okurken. Patasana ile çok benziyorlardı birbirlerine. Esranın yaşamına üzülmekten alıkoyamadım kendimi. Orhan yüzünden aşka bu kadar çekinmesi benim bile canımı yaktı. Kitapta üç cinayet varken çoğu zaman katili düşünmeyi bırakıp Esra ve Eşrefin sonunu hayal ettim kendimce. Kazıyı düşündüm , tabletleri, yaşamlarını. Sanırım Ahmet Ümit abimiz de aynı şeyi düşünmüş olacak ki cinayetten çok günlük yaşantının üzerine daha çok durmuştu. Cinayet hep arka planda birisi nasıl olsa çözecek diye bekledi durdu ve bu hiç bir şekilde rahatsızlık vermiyordu bana. Okurken kendimi kazının içinde hissettim. Olayları birlikte yaşıyormuşuz gibi hissettim. Bir olay bir tablet çevirisi olarak giden kitabın bölümler ilk başta iki ayrı kitabı aynı anda okuyormuş hissiyatı yaratıyordu. Açıkçası bölümlerin sonu bağdaştırılmaz diye bekliyordum yanılmışım. Bu arada katilin kim olabileceği hakkındaki tahminimde yanılmamışım:) ilk kitabından olsa gerek en az şüphe duyulacak fakat aykırı tipleri seçiyor yazarımız diye düşünmüştüm. Doğru tahminde bulunamamak keyifli fakat ben bunu biliyordum demek daha keyifli sanırım. Şimdi bıraksalar bütün kitabı burada anlatırım. Sanırım bütün romanlarını okumalıyım :)

PatasanaAhmet Ümit · Everest Yayınları · 201223,9bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.