Bu küflenmiş kağıtlar üzerinde günlerce, haftalar ve aylarca boşuna emek sarfedildiğini, şimdi artık hiçbir insan gözünün bakmayacağını ve bir yük bir engel olduğunu düşünmek ne hazin! Ama, sayfa sayfa el yazıları - hem de öyle resmi formalitelerin yavanlığı ile değil- icat kabiliyeti olan bir kafanın düşünceleri ve derin duygulu bir yüreğin coşkunlukları ile dolu yazılar da aynı şekilde unutulup gitmemiş miydi?