Öncelikle şunu sormalıyım.. Kuş tüyleriyle ve pırıltılarla yazdığın bu güzel yazın neden sonlara doğru sadece bir kalp sesini duyuruyor bizlere, belki tüm gürültüsüyle? - bu iyi birşey - Ve eminim yazını bitirdikten sonra kalemini bir köşeye ürkekçe koymuşsundur. Hayır! Kabul etmiyorum :) O kadar köklü ve güzel kelimelerin var ki, öylesine naif.. Her harfi ellerinle beslemiş, büyütmüşsün sanki. Ve itirazım Ey Mona Rosa, kalemini sıkı tut, derinleşiyorsun çağrısıdır.. Dostuma, fırtınalı bir rüzgarda, ışığı kadar olmasada ışıklı bir mektup... Çok beğendim, çok güzeldi.. Düş gibi :) O kalemi hiç bırakmamalısın ki insan değil, kalem insanı seçer :)
Yüreğine, Emeğine, Varlığına sağlık....