Teşekkür ederim Necip. Yorumundaki şu ifade benim anlatmak istediğime çok uyuyor, "Bir kere tadını alan, her ne kadar sonu huzursuz etse de bir daha bırakamıyor. "
Modern hayatta peşinden gittiğimiz tatlar, sonuna bakmadan, gerçekten değer mi demeden kendimizi içinde bulduğumuz bir oyalanmaya mı dönüşüyor? Bir yerden sonra da asıl olması gerekenlerin yerini mi alıyor? Bütün bunların da kaynağı çocukluk ve gençlik dönemi değil mi ?
Aslında geçmişten ziyade bir yarın arayışı bu, benim hissettiğim buydu.