Her şeyin fazlası zarar. Kitabın bile... Hele de paylaşımcı değilsen. Kitap okuyan, öğrenmeye meraklı herkesin isteğidir değerli bir kütüphaneye sahip olmak. İyi de sahip olduğun 20.000 kitabı kendine saklamak, paylaşmamak ve yok olacaklarını bile bile onları ıssızlığın ortasına taşımak nasıl bir kafa yapısı acaba? Bu açıdan bakınca hastalıklı, takıntılı bir adamın kitap koleksiyonculuğu gibi görülebilir okuduğumuz bu 90 sayfada anlatılanlar. Ama ya bu anlatılanlar mecazi anlamda kullanılmış ise... Ben şöyle bir anafikir çıkardım 3 saatte okuyup bitirilebilen bu 90 sayfadan; İnsanların değer verdiği, kimselerle paylaşamadığı kendine ait şeyler vardır. Korkar onları kaybetmekten. Sırf bu korku yüzünden değerleriyle birlikte yalnızlığı, ıssızlığı seçer ta ki aşk kapısını çalana kadar. Yıllarca saklayıp koruduğu bu değerlerini yıkılacağını bile bile kendi elleriyle delik deşik edebilir aşkı için. Bir roman değil, uzun bir öykü de değil belki bir novella bu kitap. Ama bir Kafka' nın yada Mann' ın novellaları ile karşılaştırılamaz bence. Evet ilginç bir konu.Not aldığım bir çok kitap adı da oldu. Ama çok fazla adını duydum o nedenle beklentim mi fazlaydı yada Milan Kundera'nın "Ölümsüzlüğünün" üzerine ve Yalçın Küçük'ün "Nereye Gidiyoruz" unun arasında sıkışıp kaldımı bilemedim.

Kâğıt EvCarlos María Domínguez · Jaguar Kitap · 202012,3bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlknur Demir