“İbrahim’i attıkları ateşin yanına yaklaşmıyordu. Nemrut ateşin İbrahim’i yaktığından şüphe etmeyerek birkaç gün geçirdi. Sonra hayvanına binerek ateşin yanından geçti. Toplanmış olan odunlar yanıyordu. Nemrut i İbrahim’in yanında kendisi gibi biri bulunduğu hâlde ateşin içinde oturduğunu gördü. Kavmine dönüp, ‛Ben İbrahim’i ateşin içinde diri bir hâlde gördüm, bunu anlayamadım, şüphe içindeyim, benim için yüksek bir kule bina ediniz de bunun tepesinden ateşe bakarak İbrahim’in durumunu tespit edeyim.’ dedi. Nemrut’un istediği kule yapıldı. O, kulenin yukarısından ve uzaktan İbrahim’e bakınca yanında kendisi gibi biri olduğunu yine gördü ve ‛Ey İbrahim! Senin büyük İlahının kudret ve kuvveti o kadar büyükmüş ki gözümle gördüğüm bu hâlden seni korudu.’ diye seslendi.”
{Taberi Milletler ve Hükümdarlar Tarihi, I, Ankara, 1954; s. 352-3}
Sayfa 493Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.