İlk etapta kitaplara ulaşmanın ve kitaplarla anlaşmanın zorluğundan ve prestijsiz bir iş olduğundan bahseden yazar kitabın ilerleyen bölümlerinde çoğunlukla kendi çocukluğundan bahseder. Son bölümleri bi otobiyografiyi andıran kitapta, yazar herzamanki devrimci üslubuyla çarpık düzene atıflarda bulunur ve çocukların bu düzen ile birlikte fikir dünyalarının yozlaşmalarından yakınır. Her nekadar kitaba Orwell'in aşırı beyimleyici üslubunu göze alıp başladıysam da sonlara doğru bi hayli yorucu olmaya başladı. Herşeye rağmen okumaya değdi...
