On dokuz yaşına kadar Ahmed Cemil tamamıyla -hayatta mümkün olabildiği kadar- mutluydu. Ondan sonra babasını kaybedince geçim kaygısı, hayat kavgası başlamış; kendi deyimiyle, "piyale-i telhi-i hayatın zehrabesine" dudakları dokunmuştu.
Sayfa 38
·
3 görüntüleme
"Acı hayat kadehinin zehirli suyuna"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.