Eğer tarihin öznesi olduğumuzu kavrayabilirsek, etki ve değiştirme potansiyelimiz artabilir. Çoğumuz böyle bakmadığı için kendini aciz, bir şey yapamaz olarak görüyor. Tarih her an yazılmaya devam ediyor; ufak bir hamlede, göze görünmez bir fedakarlıkta ve toplumu dönüştürebilirim bilinciyle bir payımız olabilir o yazılanlara. Bunu neden göz ardı ediyoruz?
Okullarda tarih neden hep yaşanıp bitmiş olarak öğretiliyor mesela? Devam ettiği, etkide bulunabilecekleri bilincini vermek hep göz ardı ediliyor, yordanabilirliği üzerinde durulmuyor. Sanki geleceği değil de geçmişi yaşayacağız. Çocuklara sadece "büyük insanların" - komutanların, devlet başkanlarının ya da politikacıların - tarihinin anlatılmasını da anlamış değilim. Devleti oluşturan halk olduğu halde neden halkların tarihi anlatılmıyor da tüm mükafat ve suç her zaman bu büyük insanlara veriliyor? Halklar hiç bir bir şey talep etmemiş şu güne kadar? Hiç bir zaman bir şeyin sorumlusu olmamışlar mı? Hiç mi kendilerini ateşe atmamış daha iyi koşullar için? Anlatıldığı durumlar da yine bu büyük insanlara, ulaşılmaz ve olunamazlara bağlanıyor, onlar ön planda tutuluyor. Bir de üstelik bu büyük insanları öyle bir anlatışları var ki sanırsın dünyaya öyle gelmişler!