bugün incelemesi bereketli bir gün oldugundan bir tane de ben karalayayım dedim. Vaktiyle "görme engelli birine çarptıgım, üstüne adama körmüsün? diye çıkıştıgım" ultra kazmalık içeren bir anım oldugundan bu kitapla çok değişik bir bağım olacagını hissediyordum, nitekim öyle de oldu. Aniden durduk yere kör olan bir abimizle açılıyor kitap, bu sıfatı spoiler olmaması için vermedim aslında, kitapta kimsenin adı yok, şunun abisi, bunun dayısı, onun kocası şeklinde bütün karakterler ve gerçekten bu müthiş birşey, en başta buna bayıldım. Bir diğer konu yazım stili. Bende genelde noktalama işaretlerini pek önemsemeden hep araya virgül koyarak yazdıgım için yıllardır kayıp olan kardeşimi bulmuş gibi oldum, genel okurlar için bu ilk başta zor bir durum olabilir lakin okudukça alışılıyor. Konuya dönersek, bu kör abinin baktıgı herkes birer birer kör oluyor, bulaşıcı yani, yavaş yavaş memlekette kör olmayan adam kalmıyor ve hükümet bu körlük illetinin yayılmaması için bunları komple bir akıl hastanesine kapatıyor. Asıl konu orada başlıyor zaten, kitabın henüz ortalarındayım fakat şimdiden efsane kitaplar statüsüne sokabilirim. Herkesin kör ve birbirine muhtaç oldugu üstüne üstlük mecidiyeköy metrobüsü ferahlıgında (balık istifi, yaşayan bilir bu ferahlıgı) bir ortam, hal böyle olunca sosyal mesajların biri geliyor, biri gidiyor, bu arada kitap akıcılıgından hiç ama hiçbirşey kaybetmiyor.. daha şimdiden bu kitabı okumadan ölmeyin diyebiliyorum, bitirince kimbilir daha neler yazıcam.. Düzeltme : kitap bitti, bitmesin diye yavaş yavaş okuduğum bu güzel esere söyluyeceklerime ek olarak, özellikle son 30 sayfasının elektrik çarpmış hissiyatı vereceğine kesin gözüyle bakıyorum. Hepimiz körüz, bakıyor ama görmüyoruz, kanıtları bu kitapta.

KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022104,1bin okunma

·

16 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

cessie balık

@CessieBalik ·

05 Ağustos 2019 00:40

en sevdiğim yazarlardan biri, her kitabı birbirinden güzel

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

barış