Peygamber Halkası... Kainatın Efendisi'nin etrafında toplanan, o müthiş nura şahitlik edenler... Naçizane kendi yazıma başlamadan, Necip Fazıl'ın kitap ile ilgili açıklamasını paylaşayım: "Peygamber Halkası deyince, Veda Haccından Allah Resulünün hitab ettikleri yüz bini aşkın Sahabiden hiç olmazsa yüzlercesini denetlemek gerekirdi. Hâlbuki bu kitapta, alınlarında Sahabilik nurunu taşıyan ebediyyet kahramanlarından niceleri, hiçbir tercih ölçüsüne vurulmaksızın gösterilememiş ve "artık gerisini siz hayal edin!" gibilerinden pek azı örnekleştirilebilmiştir. Eğer bu eserde Sahabi keyfiyetinden bir pırıltı verebilmişse ne mutlu kalemimize!.." Ne mutlu kalemine Necip Fazıl'ın! Kendi adıma fazlaca ders çıkardığım bir eser oldu. Sahabileri tanımaya çalışmak onların hayatlarını okumak çok güzeldi. Kitap önce, hayatlarında cennetle müjdelenen 10 Sahabiden bahsediyor. Diğer bölümde ise 120.000 civarında olan sahabilerden birkaçı yer alıyor. (Birkaçı dediysem de yaklaşık 70 tanesi.) Her bir Sahabi ayrı bir ders verdi bana. Sade dilli, bilgi yüklü okunası bir kitap. Kitapta dikkatimi çeken bir husus vardı. Efendimiz (sav)'in ismi "M......." şeklinde geçiyordu. Merak edip baktım ve şu açıklamayı gördüm: "O Ve Ben kitabından: Varlığın Tâcına dair, Zonguldak'ta yazdığım yazı şöyle başlıyor: -Yâ (M..........!) Noktalı yerde O'nun ismi, hâs ismi... Mukaddes hâs isim... Yâni mukaddes isme, nida siygasiyle hitap ediyordum. - Onu çıkar oradan, buyurdular; Allah'ın Resulüne hâs ismiyle ve nida siygasiyle hitap olunmaz. - Niçin efendim? - Haya meselesi!.. Allah bile Kur'ânında, Sevgilisine, hâs ismiyle nida ederek hitap etmedi. Büyük sır karşısında yandım, kül oldum. Bizzat Allah'ın haya gösterdiği sır... - Kur'ânın hiç bir yerinde böyle bir hitap yok mu? Kısa ve sert: - Hiç bir yerinde!.. Gerçekten "de ki" mânasına "gûl" kelimesiyle başlayan bir çok âyette, bu hitaptan sonra isim gelmediği, gözümün önünden geçiverdi. Buna karşılık, birçok tefsircinin "de ki yâ M......!" diye kullandıkları klişelerdeki kabalık içimi burkuttu. --- Allah Kur'ân'da hiç bir defa sevgilisine hâs ismiyle, nida edatıyle "Ya M....!" diye hitap etmedi. Bunu biliyor musunuz? Eritici bir edep ve hayâ tecellisi... Halbuki en eski çağlarda bile, derin aşk ve yüksek ilim devrine yakın tefsircilerden çoğu şu müstesna gaamızayı, inceliği görememiş, ham ve kaba kalmış ve bazı ayet başlarında "De ki ..." hitabından sonra "Ya M.....!" diye, O'nun hâs ismini kullanmak cü'retini göstermiştir."De ki..." emrinden sonra bizzat Allah'ın kullanmadığı ismi nasıl kullanırlar ve sırrı çiğnemiş olmaktan nasıl ürpermezler?.. Anlayın, Kur'ân tefsirine mahsus ehliyet ne demektir! Çöle İnen Nur sf. 547" Bu incelik karşısında ben de şaşıp kaldım doğrusu. Sözlerime kitapta geçen hadislerle son vereyim... Allah Resulü buyurdular: - Saadet o kimseye ki, beni gördü; yahut beni göreni gördü; yahut da beni göreni gören kimseyi gördü! - Allah'ı seven Kur'anı sever, Kur'anı seven beni sever, beni seven de Sahabilerimi ve yakınlarımı sever. Kitapla kalın.

Peygamber HalkasıNecip Fazıl Kısakürek · Büyük Doğu Yayınları · 2017901 okunma

··

96 görüntüleme

Seher

@YollugTigin ·

29 Haziran 2018 20:30

Kitabın konusu, Peygamber Efendimiz'in ismi ile ilgili yapılan bu hassasiyet bende kitaba karşı bir sempati oluşturdu şimdiden. Sen de çok güzel anlatmışsın, kalemine sağlık arkadaşım. 😊

Leylâ Nur

@bozkirinlegolasi ·

29 Haziran 2018 20:46

Teşekkür ediyorum balım 😘

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leylâ Nur