Ramazan Keleş'ten
Gitmek İstiyorum
Gidesi geliyor bazen insanın. Alıpta başını, ta uzak bir yere, tanıdık bir yüz, bilindik bir acının olmadığı bir köye. İnsanların birbirini üzmediği bir diyara gitmek istiyor.
Gidesi geliyor bazen insanın. Turnalara tutunup acılara kol kanat olmayı bırakıp kırılan kol ve kanadını tamir etmek için gitmek istiyor.
Gidesi geliyor bazen insanın. Gecesi daha aydınlık, gündüzü daha neşeli ve yüreği daha sıcak, bir türkü hüznünü bırakıp mutlu sona gitmek istiyor.
Gidesi geliyor bazen insanın. Alıpta kalemini kağıdını daha da uzaklara, kağıdın kalemden, kalemin tutan elden incinmedigi, su sesiyle bezenmiş, renk renk çiçek açmış yerlere gitmek istiyor.
Gidesi geliyor bazen insanın. Yakıpta tüm geçmişi, geleceğe yalın ayak, koşar adım; siyahtan yeşile, hüzünden kurtuluşa ulaşmak, son düzlüğe gelmeden topraktan düz yola çıkmak için gitmek istiyor.
Ve yazası geliyor bazen insanın. Bir sıcak çay, bir derin türkü hissiyatında, bir şiir olup bazen bir yazı olup okunup anlaşılmak için yani insan anlatıp anlaşılmak için gitmek istiyor. Yani insan ayakları ile değil yüreği ile gitmek istiyor. Yani insan bir kitaptan başkasına geçercesine, bir yazıyı yazarcasına, bir hikayeye kahraman olup oradan oraya koşarcasına gitmek istiyor kendi benliğinden...
Ali Çifter
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.