Öncelikle şahsıma hediye etmiş olduğu 
Kaybolan Düşler Senfonisi adlı eserin yazarı olan 
İbrahim Yusuf Pala arkadaşıma teşekkür ediyorum. Bu eserden hariç iki adet şiir kitabı daha da varmış. Allah yolunu açık etsin. Genç bir yazar olarak Türk edebiyatı adına nice güzel eserler vermesi en büyük temennimdir. İncelememi karakter sehvenliği yüzünden tekrar revize ettim.
Eseri iki günde okudum ve bitirdim. Genel olarak bakarsak ana karakterin Ramazan Salti adlı kişi olduğunu görüyoruz. Salti psikolojik bir hastalığa yakalanmıştır. İlk sayfalarda Doktor Nova ile muayene seanslarında yapılan görüşmeler, paranoid şizofreni olduğunu gösteriyor. Psikolojik romanları hep sevmişimdir, tabii gerilim ve korku olması benim için daha bir artıdır. Ama bu eserin ise klasik bir edebiyat dalında olduğunu görüyoruz. Ayrıca hikâye sınırına yaklaşan bir tablo gibi görünse de nihai anlamda roman türü olduğu apaçıktır.
Kurgu ise hikâye içinde hikâye gibi kendini gösteriyor. Yazar bir farkındalık yaratmak istemiş galiba. Bölümlerdeki olayları birbirine bağlarken de yine psikolojik durumlarla karşılaşıyoruz. Benim gördüğüm kadarıyla Bay Şair, hasta Salti'nin kafasında uydurduğu bir karakter. Ve bu karakter üzerinden Meltem Mira'ya olan saplantılı aşkını tespit ediyorum. Benim sezinlediklerim bu.
Eser başlarda Nova ve Ramazan Salti arasında geçen bir doktor-hasta diyaloğu olarak geçiyor. Sonraki 5 bölüm ise Bay Şair ve diğer karakterler arasında oluşuyor. Özellikle Bay Şair'in zihninde oluşturduğu bir karakter var ki, onunla ara sıra konuşuyor. Bir sohbette aniden devreye girip Bay Şair'i yönlendiriyor. Bu hayali kişi ise Teoman'dır. Nasıl ki Tutunamayanlar'da Turgut Özben'in hayali kahramanı Olric'i gördüysek, burada da Teoman'ı görüyoruz. Başarıya gelirsek zayıf olduğu kanısındayım. Argo kelimelerin yoğunluğu ve tam kurguya kendimizi kaptırmışken Teoman'ın Bay Şair ile uzun süreli takışmaları, ister istemez bir kopukluğa neden oluyor. Dediğim gibi argolar güzeldi, espri faktörünü açığa çıkarması açısından gayet faydalıydı ama biraz fazla gibi geldi bana. Güzel ve hoş gördüğüm ise, sonlara doğru kurgunun içinde ayrı bir sevimlilikte olan Yüksel ve kardeşinin hikâyesi ve Bay Şair'in karakterliliğinin bununla bütünleşmesi eserin ve kurgunun canlanması açısından iyi bir fikir olmuş. Yazarımızın ilk eseri olmasına rağmen düzgün bir yolda ilerlediğini söyleyebilirim.
Son olarak esasında yazarımız şiiri daha çok seviyor galiba. İki şiir kitabı da bunu doğruluyor. Ama Sevgili İbrahim'e söylemek isterim ki, Meryem karakteri üzerinden yazılan şiir derlemelerini romanın içine serpiştirmesinin dozunu iyi ayarlamış. Eğer ki biraz daha fazla haşır neşir olunsaydı eserimiz bir faciaya dönüşebilirdi. Bir de esere verilen ismin güzel ve farklı olduğunu belirtmek isterim. Kendisine her daim başarılar dilerim.
··
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.