Yeraltı Demiryolu'nun piyasaya sürülmesiyle ünlenmesi bir oldu. Eleştirmenlerden tam not üstüne tam notlar, okurlardan okuduklarını beğenenlerin büyük çoğunluğu derken deli gibi ödüller de yağmaya başladı Yeraltı Demiryolu'na. Bu yüzden Colson Whitehead, Amerika'nın yükselen yıldızı olarak görüldü 2016 yılında. Hakkını da vermek lazım. Toplumun hala kanayan yarasına dikkat çekmek ve bunu yaparken kırıcı olmamaya özen göstererek son derece yerinde göndermeler yapabilen bir yazar, aldığı övgülerin hepsini hak ediyor demektir. Peki neden, hala kanayan yara ifadesini kullandım? Bu konuda Whitehead de benimle aynı fikirde, bu da demek oluyor ki o benden önce söyledi ve benim kafamdaki fikri de pekiştirmiş oldu. Whitehead, Amerika'daki ırkçılık sorunun düzeldiğine inanmıyor. Ona göre, Amerika var oldukça, ırkçılık ülkenin en büyük sorunlarından biri olarak kalacak. Son zamanlarda dış haberlerde gördüklerimizi düşünürsek Whitehead'in haklı olduğu nokta çok. Din ve ırk ayrımı Amerika'da kendini fazlasıyla gösteriyor. Elbette, bu sorunların yaşanması açık fikirli insanların var olmadığını göstermiyor. Amerikan nüfusunun büyük bir çoğunluğu bu sorunun farkında ve bu durumdan memnun değil. Denk geldiğim haberlerde görüyorum, bu gibi hoş olmayan durumların toplum içinde yaşaması sonucu halk da tepki gösteriyor. Fakat maalesef bu sorunu azaltmıyor. Zaten bu şekilde bir ayrıma giden bir kafaya medeni bir şekilde yaklaşamazsınız. Bu şekilde düşünen insan bunu toplum içinde de yapar, çünkü kendisine göre o sonuna kadar haklı ve karşısına dikilen insanların ciddi problemleri var. Üzerinden bu kadar zaman geçmesine rağmen eski zamanların kafa yapısı nasıl buralara kadar gelebilmiş? Zamanla duvarlar dökülüyor, demirler paslanıyor, yapılar bile yıkılıyor. Bırakın artık. Kitaba dönecek olursak, Whitehead eserinde zamanı farklı bir biçimde kullanmış. Zaman üzerinde herhangi bir fantastik oynamadan söz etmiyorum, yalnızca kitabın gidişatını iyi takip etmek gerektiğini düşünüyorum. Yeraltı Demiryolu'nun zamanı biraz fazla "akıyor". Tamamen çizgisel akmayan zaman da dikkat dağınıklığı sırasında okura bazen yolunu kaybettirebiliyor. Ama umarım kimse bunu bir eksi olarak görmüyordur. Yazarın elindeki materyali kurgulamak da yine yazarın kendisine aittir. İstediği gibi zamanla oynar, geriye döner, ileriye seyreder. Bu; elimizde tuttuğumuz romanın bir karakteristik özelliğidir. Yeraltı Demiryolu'nu teknik açıdan kusursuz yapan bir detayı eksi bir yön olarak sayamayız zaten, dilimiz kopar. Romanda işlenen konunun temeli olan sonu gelmeyen tempo yukarıda bahsettiğim zaman oynamaları ile iyice sürükleyici bir hale getirilmiş. Cora'nın kaçışı elbette romanın odaklandığı tek nokta değil. Fakat olayların genel olarak bu çerçevede döndüğünü söyleyebiliriz. Kitabın adı da buradan gelmekte. "Yeraltı Demiryolu" kitabın geçtiği zamanda gerçekten kullanılan bir tabirdi. Efendilerinin ellerinden kurtulan kölelerin kaçmak için kullandığı yolların efsanesinden ibaretti. Colson Whitehead'in bu başarılı eseri gerçeklikten tam da burada sıyrılıyor. Kitapta gerçekten demiryolunu görüyoruz. Whitehead, bu zamana kadar bir efsane şeklinde gelmiş bir tabiri tamamen somutlaştırıyor ve okurlarına sunuyor. Gerçekleri tüm çıplaklığı ile anlatırken, kurgusunu da son derece başarılı oluşturan bir eserden bahsediyoruz. Yeraltı Demiryolu, bundan uzun zaman önce geçen hikayeleri konu alıyor. Fakat üzerine bastırdığı yara hala taze. Gerek anlatımı, gerek karakterlerinin replikleri, gerekse bölüm aralarına serpiştirdiği köle ilanları olsun; Yeraltı Demiryolu, Whitehead'in okurlarına gözlerini açmaları için bir çağrı niteliğinde. Teknik açıdan kusursuz ,kurgusu son derece etkileyici ve yer yer fazlasıyla çarpıcı olan eser tamamen amacına ulaşmış bir başarı olarak görülebilir. Aldığı ödülleri hak eden ve çok belli nedenlerden ötürü kesinlikle okunması gereken bir roman "Yeraltı Demiryolu".

Yeraltı DemiryoluColson Whitehead · Siren Yayınları · 2017933 okunma

··

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.