Oblivion
Saat gecenin üçü. Gece dahi uykuya dalıp beklerken sabahı ve muhakkak ki biriktirirken ışığı, varlığım yağmur tanelerinin misafir olduğu bir pencerenin ardından dünyayı seyrediyor. Görebildiğimce ve gözlerimden ruhuma süzülebildiğince yaşamı…
Oysa ne çok tortu var, yağmurların bile aklayamadığı…
Oturduğunda pamuk tarlasına alabildiğine uzanma
··
143 görüntüleme
Elinize sağlık tekrar, etkileyici bir yazı yine gündemden, italyan filmleri tadında kamu spotları sanki- vurucu ama. Teşekkürler katkınız için
Ben teşekkür ederim Erhan Bey bu fırsatı verdiğiniz için. Yazılar, manasıyla etkinlikte bütünleşiyor. Çok daha güzel şeyler yazabilmemiz umuduyla...
Bu yorum görüntülenemiyor
Üstümden ağır birşeyler geçti. Toplum ahlakı, vicdan, merhamet,
Ne güzel bir yürek Dostum, acılara bu kadar acıyan ne diyim ki...
Bitse de şu dünya derdi hepimiz ebediyen nerede kalacaksak oraya gidelim...
Gitmek hep var Dostum. Gitmek herzaman heybemizde. Mühim olan kaldığın o tek anı dahi insanca sonsuz kılabilmek. Mühim olan bu.. Daha kalıp görecek, yaşanacak, dünyanın ağrısına, o sonsuz yarasına merhem olacak ömrümüz var... Varlığımız.
Hepsi pusulasız bir pusula...
Toplum bizleriz.
Yarınlar ellerimizde.
Bir çocuğun, bir insanın,
Güneşin doğuşunun yazgısını değiştirmek; Işık olabilmek...
Ellerimizde.
Var olasın....
1 sonraki yanıtı göster
Bir gülüşe bunca acı reva mı? Kalbimizin odalarında minik cenazeler... Oysa onların durmaksızın atan kalpleri, heyecandan yerinde duramayan elleri, dünyâyı arındıran sevinçleri... Merdiven dipleri ıssız, pencerede ki kuşlar öksüz, evin benzi kül...
Rabb'im boğazımda bir hançer!..Doğar doğmaz zulümle,vahşetle,acıyla sarsılan,minik kalplerin ve savunmasız bedenlerin, pervasızca örselenip, incitildiği bu vahşeti dindir. Unuttur Cennet'inde onlara, anne kokusunu ellerinden alan bu kâbusu...
Zâlimin sonu,kendi zulmünü özlemektir şüphesiz...
İçinde bulunduğumuz hali o kadar güzel anlatmışsın ki..
Ahh. Bakma güzel dediğime. Şu berbat halimizi anlatacak en iyi kelimeler, en iyi tasvirler.. Bundan bahsediyorum..
Çay almıştım kendime, yazıyı okurken içerim diye ama nefes almayı unutmadığıma şükrediyorum.
Çayım soğudu
Varsın soğuyan çay olsun. Ziyanı yok. İnsanlığımız sıcak kalsın, kâfi..
Kalemine sağlık.. Gerçi kalemin sağlıklı zaten. Hasta olan, insanlarımız..
Yazıyı yazdıktan sonra Kapkara bir kuş kanatlanıp uçtu sanki yüreğimden. Bir boşluk ve soğukluk hissettiğim.. ve sonra kanatlarını, rüzgarını inkar eder gibi tekrar tüm o koyuluğuyla yüreğime kondu. Ve biliyorum ki burası onun evi.... Işık olsun, umut olsun her kelimem Ahizer. Ve dilerim ki karanlığım, karanlığın rüzgarını savursun...
Çayını tazele İnsanım.
Yaşamamız ve Yaşatmamız gereken bir Yaşam var...
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.