Karanlık Sular
işte zaman
kesik bir damar gibi damlıyor kanı
beyaz tülüne hayallerimin
bir nehir çırpınıyor içimde
denizini yitirmiş
el sallıyorum
bütün yansımasız gölgelere
bütün eğreti otlara
denizinden utanan yunuslar karaya vururken
inadına denize vuruyorum ben
susuz boşluklarım da suyla doluyor
boşluksuz boğuluyorum ne güzel
a.er