Bu yazari ilk defa okuyorum ve onunla soyut olarak tanışma şerefiyle yazıyorum bu yazılarımı. Kitabı almamda büyük rol yazarın Dicle Üniversite'sinde okumuş ve ilk sayfasında Diyarbakır'ın surlarindan kalkan balığına benzeyen sınırlarından bahsettiğini görmem oldu. Yeni yazarlara adını hiç duymadığım yazarlara karşı zaafım büyük olduğundan hemen incelememe başlayacağım. Yazarın ilk göz ağrısı olan kitabıymış 2004 yılında basılmış ve yeni kapak tasarımı ise harikaydı. Kitap 15 öyküden oluşuyor ve bu öyküler 2 başlık altinda ele alınıyor. Ateşe alınan tabletler ve Suya atılan tabletler. Sizce nedir bu tabletler? Göktürklerin kilden yapılmış tabletleriyle bir ilgisi var mı ? Neden ateşe ve suya diye ikiye ayrılıyor? Kitabın adıyla ne ilgisi var bunların? Okurken kendinize bu soruları sorun çünkü genç bir öykücü ile karşı karşıyasınız ve genç yaşta öykülerinin bu derece ödül almış olması boşa değildir. Dili oldukça akıcı sanki olayları yazmıyor yaşıyor, sanki aktarmıyor aklımıza mıh gibi kazıtıyor, sanki okutmuyor yaşamımızı izletiyor bize. Bir derdi bir yarası bir acıtanı var hepimiz gibi. derinden sarıyor, sallandırıyor anlatmak istiyor. Dokundurmak istiyor yaralarına bakın demek istiyor. Yalnız bırakmayın beni diyor belki tüm bunları yalnız bana dedi yalnız ben öyle anladım ya da anlamak istedim. Ben dokunurum yaralarına ya dokununca da geçmezse? Ya daha çok acırsa? Her şehrin bir dağı olmalı, içine hayallerimizi, yalnızlığımızı göğüsleyebileceği, heybetli, ihtişamlı, yüce. Ve o dağda fırtınalar kopmalı şehrimizin üzerine. Ama dağından vazgeçmemeli sonu ölüm bile olsa. Şehir bilmeli ki o onun dağı. Onu bi tek o korumalı. o sevmeli. Yavuz Ekinci öykülerindeki bizi taşıyan damarı görmek adına keyifle okuyun. Umarım somut bir şekilde de tanışma imkanım olur kendisiyle

Meyaser'in UçuşuYavuz Ekinci · Doğan Kitap Yayınları · 201674 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.