“Ah be Sait...” dedi Mina Urgan. “Kendini yalnızlığa mahkûm etmişsin sen. Sevdiğin kadınlar bile seni daha fazla yalnızlaştırmak için hayatındalar. Paylaşmak için değil, savaşmak için seviyorsun onları. Kendinden alamadığın intikamı, onlar alsın istiyorsun. Bu sevmek değil ki...”
Mina Sait Faik'i de çok sever, çok üzülür haline kendini tüketmesine.
Çok güzel zamanlar. İstanbul ve her sokak başından çıkan aydınlar.. Samimiyet, doğallık.. Güzel insanlar nasıl da bulmuşlar birbirlerini.. Biz de okuyup okuyup hüzünleniyoruz, acıyoruz kendi halimize..
Hüzünlendim yine, ağlayacağım sanırım biraz. Oysa kaç kilo çekerdi ki bir palyaço??