Her şey boş, değersiz geliyordu; her şey gündelik değil miydi, acımasız, görünmez bir el tarafından yaratılmış, dipsiz uçurumların boşluklarında dolanmıyor muydu? Öyleyse... Her kızın yüzünü aralıyor ve geleceğin kocakarısını görüyordum; çiçek soluyordu; mutlulukla gülen ağzın arkasında, kafatasının iki çıplak çene kemiği fark ediyordum.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.