Elif
" Adınla hatırladım, kendimi bırakırsam kaybedecek çok şeyim olduğunu. Sen, Elif kadar narin, bir o kadar güçlü ve anlamını çözemeyecek kadar gizemliydin benim aklımda. Adını kazıdığım yere, her dokunduğunda varlığından şüpheye düşmedim bir daha. Ruhuna işlemiş bakışlarını hayali açık tuttu gözlerimi. Tenime dokunan parmakların nakşetti tutkuyu bedenime. Kokun cennetin varlığından şüphe etmemi imkansız kıldı. Seni özleyerek geçti günlerim, gecelerin. Sana kavuşmanın hayaline kaptırırken kendimi, adın bir dua gibi dilimdeydi daima. Elif..."
Sayfa 477 - NemesisKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.