Denizin karşısında ufka bakarken, masalımsı bir anda çocukluğumdan bi parça beliriveriyor zihnimde. Ne olduğu neyle olduğu tam belli olmayan, ama beni oradan alıp 5 yaşıma götüren his...
Şu anki beni oluşturduğuna inandığım o çocuk, bilinçaltımın bir köşesine saklanmış hatırlanmayı bekliyor sanki. Bensiz büyüme diyor, bensiz aşık olma, benim gözlerimle bak dünyaya. Dünya her ne kadar kötü biri olduğunu sürekli hatırlatsa da, içimden yükselen o ses dünyadaki güzellikleri görmeye devam ediyor.
günlük yazılar|07.07.2018
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.