Sokak hayvanlarına ithafen;
Merhaba, ben, ben... Pardon, ismim yok. Ben bir sokak köpeğiyim. Hani gördüğünüzde korkudan veya tiksindiğinizden ötürü kaldırıma daha fazla sığındığınız veya kaçtığınız ben. Oysa ben de sizlerden korkuyorum biliyor musunuz? Siz insanları her gördüğümde, yine bana bir zarar mı verecekler diye endişeleniyorum. Oysa sizleri önceden çok severdim, yani daha yavru bir köpekken. O zamanlar gördüğüm her insanın yanına gider, kendimi sevdirmeye çalışırdım. Kimileri severdi beni, kimileri ise elini bile sürmek istemezdi. Ah çocuklar, sizin yeriniz bende çok ayrı. Sizi çok sevdim ve hâlâ da seviyorum. Bana karşı en iyi sizler oldunuz, özellikle de bebek yaştaki çocuklar. Elbet bazı çocuklar kuyrugumu çeker, bana taş atardı ama pek fazla canımı acıtmazdı bunlar. Zira bunu oyun zannederlerdi. O yuzden kalbim pek kırılmaz, göz yaşı da dökmezdim. Canım biraz acıyarak uzaklaşırdım. Beni asıl üzen, koca koca insanlardı. İğrenerek bana bakarlar, kimileri tekmeler savurur, kimileri canımı çok fena yakarlardı. Oysa benim tek istediğim birazcık sevgiydi, hani siz insanların hep bahsettiği ve aradığı sevgi... Uğruna şiirler döktürdüğünüz, yazılar yazdıgınız ve uğruna dağlar aştığınız sevgi.. Benimkisi sizinki kadar yüce olmasa da, birazcık şefkat ve sevgiydi. Başımı okşamanız ve bana verdiginiz ufacık bir ekmek parçası bile mutlu ediyordu beni. Her neyse, çok fazla uzatmak ve çok değerli vaktinizi almak istemiyorum. Biliyorum, uzun yazıları pek sevmezsiniz, hep kısa olan şeyleri seversiniz hayatta. Demek istemem o ki: Bu kavurucu yaz aylarında bizleri de hatırlayın ve bir tabak yemeginizi, br kap suyunuzu ve bir yudum sevginizi bizlerden mahrum etmeyin. Bizler sandıgınız kadar korkunç ve iğrenç varlıklar değiliz. Sadece sizden farkımız, sizin gibi konuşamıyoruz.
Lütfen, yaşadıgımız dünyadaki tüm canlılara saygı duyalım.