İnsan gözü aç bir varlıktır. Gözü hep yukarılardadır. Oyum olsun buyum olsun derken insanlığımızı, neden ve niçin yaşadığımızı unutuyoruz. Hiç ölmeyecekmişiz gibi elimizdeki ile yetinmek veya ihtiyacımız kadarına talip olmak yerine daha ve daha... Pahom bir yerde toprak dağıtıldığını duyar ve oraya gider. Cüzi bir miktar paraya, ne kadar yer istersen senin olucak şart şu: Sabah güneş doğarken çıkacaksın ve akşam güneş batmadan başlangıç noktana döneceksin daire şeklinde. Adam çıkıyor tabi gözü aç o kadar yürüyor ki hatta bir yerden sonra koşmaya başlıyor o sıcağın altında. Daire şeklinde akşam üzeri başlangıç noktasına dönmeye çalışıyor ama artık ayakları gitmiyor. Ayakları tabiri caizse görevlerinden istifa ediyorlar. Yinede adam o hırsla başlangıç noktasına varıyor ama güneş batmış oluyor ve adam yere düşüyor kaldırıyorlar ağzından kan gelmiş adam oracıkta ölmüş. Orada bir mezar kazıp gömerler. Topuklarına kadar yüz seksen santim, ihtiyacı olan toprak buydu.

İnsan Neyle Yaşar?Lev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2019190,6bin okunma

··

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.