İnsan Neyle Yaşar?

Insan ne ile yaşar dünya klasiklerine girmiş güzel bir eser. Ilkokul yıllarında okumuştum ilk. Şimdi maziyi tekrar canlandırmış oldum.

İyiliği, doğruluğu, hırsın iyi bir şey olmadığını ve buna benzer genel doğruları öğütleyen, mesajını dümdüz veren kısa hikayelerin bir arada olduğu; klasik olmayı hak eden, güzel bir kitap.

İş Bankası yayınlarının hakkını vermeden de geçmeyelim .Klasiklerdeki başarılı çevirmelerinin yanısıra bu eserde de harikalar yaratmış. Tek hikayede sıkılmıyorsunuz ve kitabın sonunu getiriyorsunuz. Üç beş saat ayırarak okuyabileceğiniz bir yapıt...

Keyifli okumalar diler, böyle güzel bir mecrayı bizlere sunduğu için 1K ekibine teşekkür ederim.

Bu yaz tatilinde çok eskiden okuduğum kitapları tekrar okudum. İnsan Neyle Yaşar da bunlar arasında. Rus yazarlarından dünya edebiyatına en kıymetli klasikleri kazandıran Tolstoy' un en popüler kitaplarından biri.


İnsan niçin yaşar diye sorsak hemen hemen herkesin cevabı birbirine yakındır. İnsan ailesi, anne-babası, eşi, çocukları için yaşar. Daha iyi bir gelecek, daha parlak bir kariyer için yaşar. Hayatta uğruna mücadele verdiği değerleri için savaşıp mağlup olmamak için yaşar. Kimi Allah' a ibadet edip, cennetine mazhar olmak için yaşar. Kimi de onuru, gururu, belki de vatanını korumak için yaşar. " Yaşamak dediğimiz nedir? Sana göre, bana göre? "Göresi" var bu işin." Göresi varsa peki, insan neyle yaşar? Bu soruyu yıllar önce, 19. yy' da pek tanıdık bir isim, kalem erbabı sormuştu. Bugün, 21. yy' da bide biz soralım kendimize. İnsan Neyle Yaşar?


İnsan hep daha fazlasıyla, doymak bilmeyen bir nefisle yaşar. Bir evi olsun ister, evi olunca çok daha gösterişlisini, lüksünü ister. Para ister, sahip olunca daha da fazlasını ister. Hani 50 kuruşunu kaybeden bir çocuk vardı, yolda ağlıyordu. Çocuğun ağladığını gören amca " Neyin var evlat, neden ağlıyorsun?" diye sormuş, çocukta "50 kuruşum vardı, kayboldu" demişti. Adam çıkarıp vermişti de çocuk bu defa daha çok ağlamaya başlamıştı. " Şimdi niye ağlıyorsun? " diye sorunca, " 50 kuruşumu kaybetmemiş olsam, bununla birlikte 100 kuruşum olacaktı." diye cevap vermişti. İnsan budur işte, doymak bilmez, azla yetinmez, hep daha fazlasını ister. Bu soruyu tanıdığım birçok insana sordum. Neyle yaşacaklar, tabiki parayla. Bu devirde paran olmadan tuvalete bile gidemiyorsun, adam yerine konmuyorsun, paran olmadan hiçsin cevabını aldım. Sonuç olarak insan parayla, mal mülke yaşar, kanaatine vardım. Ama Tolstoy hayır arkadaş para sevdiklerin olmadıktan sonra seni mutlu etmez, insan asıl sevgiyle yaşar diyor. Sevgi diyor, iyi gelelim birbirimize diyor. Evet, para ile, servet ile yaşar insan sanırız ama asıl olan, insanı yaşatan sevgidir, iyiliktir Tolstoy' a göre. Bu kitapla ahlaki değerleri, sevgiyi, yaşama amacını, erdemi sorgulatıyor, dersler veriyor bize de yazar.


Ona göre; insan ahlakla, sevgi, dürüstlük gibi erdemlerle yaşar. İnsan severek, sevilerek, sevgi umarak yaşar hep. Annesinin kendisini sevmediğini düşünen çocuk annesinin sevgisi, aşık olan biri maşuğunun aşkı için ağlar, bu sevgiyi kaybetmemek için yaşar. Ve Tolstoy' a göre sevgi sadece insana karşı değil bütün varlığa ve varlığı var edene de olmalı. İnsan hep bir umutla yaşar. Bir iş bulma umudu olur bu bazen, bazen birini sevme, sevilme onunla mutlu olabilme umudu olur ya. Sevgiyle, umutla, huzurla, anne-baba,eş, ahbapla yaşıyor insan. İnsan bir hal çaresi, yolu bulunur diyerek yaşar. Sıkma canını, hallederiz ya diyerek, değer verdiği insanın yanında olarak, birlikte yokluğun çaresini arayıp şükrederek, kanaatle yaşar. Hayallerine ulaşmak için çıktığı engebeli, zor yolda, takati kesilince yol üstünde içtiği bir su ve bir nefes molayla yaşar. Bakışlarla yaşar insan. Kucağına aldığı bebeğe merhametle bakarken, otobüste yerini verdiği yaşlı amcanın yüzündeki mutlulukla mutlu olurken, eski bir dost yüzünü özlemle seyrederken, bir baba, korkmasına rağmen dürüstlüğü bırakmayan, yalan söylemeyen, doğrudan vazgeçmeyen çocuğuna gururla bakarken yaşar. Ansızın çekip gitmelerle de yaşıyor insan. Şaşkınlıkları, bakakalışları, tutunamayışlarıyla da yaşıyor. Reddedişleri ya da kabul ettikleriyle yaşıyor. Dünü, bugünü, yarını, bilineni ve bilinmeziyle yaşıyor insan. Kimi sevgiyle yaşıyor, kimi hırs, tutku ve nefretle. Bazen korku bazen ümitle yaşıyor insan... Kısacası insan paradan önce duygularıyla, seçimleriyle, inancı, ahlakı, bakış açısı ve yüreğiyle yaşıyor.


Tolstoy da bu kitapta insanın neyle yaşadığını, okunması çok kolay, yalın, ders verici, sorgulatan 6 hikayeyle soruyor, cevaplıyor. Tolstoy' u duymayan, bilmeyen bir okur yoktur sanırım. Klasikler içinde en farklı olan, bakış açınızı değiştirebilen en özel yazarlardan. Tolstoy insan hakkında yazar, insan hakkındaki hemen hemen her konuya değinir. Bunu yaparken de çok özel bir bakışla, çok hümanist, insancıl bir bakış açısıyla yaklaşır konuya. Benim çok beğendiğim ve hiç sıkılmadan defalarca okuduğum bir kitap.


İnsan Neyle Yaşar bundan 2 asır önce yazılmış olduğu halde hikâyelerin özündeki duygular insanoğlunun varoluşundan beri süregelen duygular ve bu yüzden aradan asırlar, binlerce yıl geçse bile evrenselliğini koruyabilecek, her çağa, her okura hitap edecek, payidar kalacak bir eser. Son olarak kitabı İş Bankası Yayınları ' ndan tavsiye ederim yine. Şimdi her klasikle ilgili incelemesinde İş Bankası' nın reklamını yapıyor diyeceksiniz. :) Ama gerçekten klasikleri en iyi çeviren ve neredeyse tam metin veren tek yayınevi İş Bankası Yayınları.
Çünkü diğer yayınlar 3, 4 ya da 5 öyküyü verirken, bu yayın 6 öyküyü de yayımlamış. Sadece bir gününüzü ayırarak okuyabilirsiniz...

UYARI : İncelemelerimde spoiler yoktur .. Bu platformda okuduğunu anlamayan ve yazdıklarımı spoiler sanan bir takım "ÇOK AKILLI" insanlar vardır !!! Ben spoiler olduğunu düşünmüyorum ama sen olduğunu düşün ve ona göre oku ..

RED ARMY VS ARMY OF UNEMPLOYMENT!!!

Herkeşe selam Canikolar!! İşte bir etkinlikle daha arz- ı endam ediyoruz ..Normalde okunacak epey kitabım olmasına ve bu ay için yaptığım planlarda hiç rus edebiyatı olmamasına rağmen Ebru Ince/Duvar/ ısrarla "SAVAŞICAZ" diyip gaz verince tamam dedim =)) Etkinliği düzenleyen inci/Duvar/ arkadaşımız da gayet açık fikirli ve sevdiğim bir arkadaşım .. Bu iki ismin yüzü suyu hürmetine "bindik imamın kayığınaaaa" .. Niçin imamın kayığı diyorum açıklıcam az sonra ..Bu incelemeyi aslında bir anlık cinnetle yapayım desem de sonrasında vazgeçmiş idim .. Ta ki az önce elime geçen 92 evet yanlış okumadınız yazıyla DOKSAN İKİ LİRALIK su faturasını görene kadar .. Evde tek başına kalan ve günün 14 saati işyerinde ikamet eden bana reva gördükleri faturadaki miktardı bu .. Dile kolay.. Portakal bahçelerini geç , Konya ovasına pirinç eksem musluğu açıp 3 aylığına Honolulu ' ya gitsem, dönüşte kendimi kara deliklere ışınlasam dahi bu rakama yine ulaşamazdım .. Bu fatura sayesinde kendi kendime sordum : "İnsan Neyle Yaşar? diye!! Bu kabaran öfke tekrar tetikledi beni bu incelemeyi yazmam için.. Madem SAVAŞ istediniz, alın size SAVAŞ !!! Sen yeter ki iste , aklına getir ..Ben kapına getiririm söz konusu muhabbet "bu" olunca ..

Hiç uzatmadan hemen bodoz konuya giriyorum ! Eski bir topçu subayına da kendisine yaraşır bir şekilde cevap verelim tankla, topla, tüfekle .. Arkadaşım beni takip ediyorsan , yazdıklarımı da okuduysan neyin ne olduğunu üç aşşağı beş yukarı zaten biliyorsun .. Bilmeyenler için tekrar edeyim : Repeat after me !! Daha kitabına yaptığım inceleme de belirttiğim gibi ( #16611051 ) dünya sevgi saygı çerçevesinde dönüyor goygoylarına benim karnım tok .. Bu bir yalan ...Keşke öyle olsaydı ama değil !! Dünya Güneş'in etrafında dönüyor.. Kesin olan bu ..Ha ama bu şu demekte değil !! Sen kır dök hiç sonrasını hesap etmeden sonra sevgi dilen .. Sevgi ,saygı ve hoşgörüyü HAKEDENE ve HAK ETTİĞİ KADAR göster .. İyiliği de kötülüğü de KENDİNDEN bil .. Bambaşka faktörlerden ya da yukardakilerden değil ...Ben bu kitabı İş Bankasından aldım okudum.. Altı adet kısa hikayeden oluşan eserde genele hakim olan hava şu diyaloglarda gizli ..
Kafam yarıldı?
Niye ?
Şeytan taş attı?
Ama niye ?
Tanrı böyle istedi !!

Bu mudur yani Tolstoy ?!

Dediler ki sonradan çocuklar için yazdı .. Peki madem..Öyle olsun! Bu eserin çocuklar için yazıldığını belirten hiç ama hiçbir ek not görmedim ben..Sitede islama olan yatkınlığı için bu adama bu kadar methiyeler düzen ve müslüman olduğuna adım gibi emin olduğum bunca insan (ki şu an 8.902 kişi) var .. Bir kişi de çıkıp şunu demiyor : yahu arkadaş bana kötülük yapan adama ben niçin diğer yanağımı döneyim ? Ve bu incelemeleri yapan insanlar müslümanlar ?!!? İnanılır gibi değil! İslam dininde benim bildiğim kadarıyla zulme ve zulum edene her zaman başkaldırı vardır..İsteyen açsın okusun Hüseyin ile Muaviye ' nin savaşını .. Bir ordunun üstüne 60 kişiyle giden bu insanları HİÇ Mİ okumadınız ? Kitapta bir feodal beyin taşeronu kahya köylüye kök söktürüyor.. Köylü toplanıyor ..Kimi diyor karşılık verelim , kimi diyor allahından bulsun .. Sonuçta hepsi korkuyor ve içlerinden biri mum yakıp saban sürüyor , sabanın üstüne de mumu koyuyor..Sonra mum ters dönüyor falan ertesi gün bir bakıyorlar zındık ölmüş =)) Yani şurdaki hurafe gazına bir bakar mısınız ? Hiç mi rahatsız olmuyorsunuz şunları okurken ? Sevgiymiş !?! PEEEEH!! Gökten düşen melek hikayesi zaten beynimin içinde piknik tüpü patlatıp geçti .. Ona hiç girmiyorum .. Said Nursi risaleleri okudum.. Fesli Tarihçi Kadir Mısıroğlu okudum ..Mustafa Armağan falan dahi okudum .. Ömrümde hiçbir kitabı okurken bu denli sıkıldığımı , yeter bitsin artık dediğimi hatırlamıyorum .. Bunun bir klasik olduğunu iddaa ediyorsanız cevabım yukarda ..Yok çocuklar için yazılmış diyorsanız , çocuklarınıza biat etmeyi değil HAKLARINI ARAMASINI öğretin!!!

Bir adam gözünüzün önüne getirin .Bitmez tükenmez sandığı altınları var..Bu altınları har vurup harman savuruyor..Durmadan ceplerini boşaltıyor , iki dolu avucundaki altınları o yana bu yana serpip, atıp duruyor...Ama bu altınlar yalnız kendisi için , kendinde kaldıkça altın..Bunlar öyle büyülü altınlar ki , sahibinin eliyle savruldumu hiçbir işe yaramayan toz olup savrulup gidiyorlar .. İşte bu kitap burda sözünü ettiğim altınlar .. Tolstoy ' un kendisi ise bu manada tam bir dram .. KİMSE BAKMAZKEN GÖRÜNMEZ OLAN ŞEYH falan diyebiliriz ona .. Bizim işyerinde bilmem kaç tane fatiha , üstüne 800 bakara , yatmadan önce 200 kulfu oku yat rüyanda peygamber Muhammed' i göreceksin diyen Muharrem abiden bir farkı yok benim gözümde onun..

Bu incelemenin fix dejenere olmuş soru başlığını ben de sorayım .. Öyle yaa benim başım kel mi?!?!? İnsan ne ile yaşar ? İnsan AKLIYLA yaşar .. Aklı olmayanın fikri , fikri olmayanın zikri olmaz .. Aklı olmayan , araştırmayan , biat eden , körü körüne inanan , sorgulamayan insanın içinde zaten sevgi olmaz..

İşbu 50. incelemeyi burada noktalamadan önce soruyoruz ..Peki Tuco Herrara ne ile yaşar ? İŞSİZLİK ! İŞSİZLİK ! İŞSİZLİK!!!!

Şanlı İşsizlik Orduları Mareşali , CEHENNEM Ordularının yenilmez baş kumandanı ve silah arkadaşları zafer geçidiyle selamlıyor sizleri ..

Marşımız !!! : https://www.youtube.com/watch?v=7TKrIFVP-Qs
(WALLA KORKUNÇLU MÜZİK DEĞİL!! )

İşte geliyorlaaaaaaaaar !!! Cehennemin kapıları açıldı ve salındı yeryüzüne tüm kötülükler!!!

En önde SİNYALCİLER !! Halk arasındaki tabiriyle "abi bi milyon versene" diyen piyade ve lojistik sınıfı askerlerimiz !!! Sakladığın , vermek istemediğin parayı vücudunun röntgenini çekmek sureti ile belirleyen yılmaz işsizlik neferleri .. Ordumuzun bel kemiği ve olmazsa olmazları ...
Hemen ardından AÇLAR geliyor!!! Yediğin patates kızartmasının son tanesini , içtiğin sigaranın son fırtını , son lokma için sakladığın kolanın son yudumunu gözünü dahi kırpmadan yokeden bu elit askerler , dişinizin kovuğunda kalmış minik kıyma partiküllerinin kokusunu dahi tam 5 km öteden alabilecek donanıma ve öz güvene sahip !!
Onları TEKELCİLER takip ediyor !!! Bu korkusuz yiğitler akşam 10 dan sonra konan yasağı delip evlerinize "mutluluk" ulaştırıyorlar ŞİŞE ŞİŞE !!! Tankımızın , topumuzun , tüfeğimizin hammaddesi ,mühimmatımızın asıl kaynağı , ordumuzun gözbebeği , görünmeyen ama EN kahraman birliklerimiz onlar ..Nice olurdu onlar olmayaydı halimiz !!!
Ve onları İşportacılar , yere kitap açanlar izliyor .. Umulmadık anlarda umulmadık işlere imza atan , tabiri caiz ise intihar savaşçıları olarak adlandırılan yüce savaşçılar .. Sokaktaki sesimiz ,soluğumuz , ordumuzun beraber atan yüreği bu birlikler ..
Karşı istihbarat ve espiyonaj için canlarını feda eden CAPS bölüğü de uygun adım selamlıyor BAŞKUMANDANI !!! 50 gigabytlık adil kullanım kotalarına acımaksızın bir KELOĞLAN filminden CAPS almak için tam 12 gigabytelık filmi umarsızca indiren yağız askerlerimiz !!! VAR OLUNNNN!!!!!

COME AND JOIN THE "DARKSIDE "!!! TUCO NEEDS YOU!!! HE CANNOT DO IT ALONE !! ENLIST TODAY!!!

İnsan neyle yaşar? diye sordunuz mu kendinize.

İnsan tabi ki sevgiyle ve tanrı inancıyla yaşar. Kitabımızda bunu kanıtlayan 6 muhteşem hikayeden oluşuyor. Spoiler belki vardır belki yoktur. Ana fikirleri açıklamaya çalıştım.

Birinci hikayemiz İnsan Neyle Yaşar?:
Tanrı katından kovulan bir meleğin, yeryüzündeki insanların sevgisiyle tanrı tarafından affedilmesi;

İkinci hikayemiz Kıvılcımı Söndüremeyen Ateşi Zapt Edemez:
Bir yumurta yüzünden köyün savaş alanına dönmesi ve tanrıya olan inanç sayesinde barışın sağlanması;

Üçüncü hikayemiz Mum:
Zalim bir yöneticiye halkın düşündüğü kötülük ve sonradan tanrı inancı nedeniyle kötülükten vazgeçilmesi nedeniyle kavuşulan mükafatı;

Dördüncü hikayemiz Kızlar Büyüklerden Akıllıymış:
İki kız çocuğunun kavgası yüzünden birbirine giren köy halkının, kızların birbirlerine olan sevgisini görünce gerçeği anlamalarını;

Beşinci hikayemiz İnsana Çok Toprak Gerekir mi?
insanın aç gözlü bir yaratık olduğunu, Dünya malına doymadığını;

Altıncı hikayemiz İlyas:
Yine insan sevgisinin insanın hayatını nasıl olumlu yönde etkilediği anlatılmaktadır.

Bir hikâye okudum, ta en başından beni yakalayan, içine çeken ve son satırına kadar sıkıca saran. İnsan neyle yaşar sorusuna cevap aradım kurgu boyunca. Bulabildiğimi söyleyemem ama sanıyorum yaklaştım. Belki siz bulursunuz benim ancak kıyısına varabildiğim bu yanıtın sıcak kumsallarını. Bana da söyleyin derdim ama sanırım bu soruyu herkesin kendi yanıtlaması daha efdaldir.

Akışla, söz sanatlarıyla ya da kitabın niteliğiyle ilgili söze gerek yok. Başlıyorsunuz ve bitiyor. Keşke bitmese diyorsunuz. Keşke daha anlatacak çok şeyi olsa. Ama tüm güzelliklerin olduğu gibi onun da sonu geliyor, hem de hemen:( Ama ne güzel bir tat bırakıyor dimağınızda.

Kitabın tek bir kötü yanı var maalesef. O da beğeni çıtanızı çok yükseltmesi. Bu tadı arayacaksınız çok kitap sonra bile…

Her şeyden önce kitabı okurken soba çıtırtısında ve ışığında oturmuş pencereden sızan hafif soğukla yağmurun yağışını seyrediyormuşum gibi hissetmiştim. Böyle hissettiren kitaplara hayranım gerçekten, sanki ait olduğum şeyleri anımsatıyor.

“İnsan ne ile yaşamaz?” sorusunu kitap bittikten sonra sormuştum. Evet insan sevgiyle yaşar, bir inancı varsa Tanrı ile yaşar, doğruluklarıyla yaşar. Peki bunların yokluğu yaşamı olanaksız mı kılar?

Sevgiyi her zaman ilk planda tutmayıp, bir Tanrı’yı benimsemeyen ve tek bir doğruyu kabul etmeyenler neyle yaşar?

Yaşamak kavramından ne anladığınıza göre değişecek bir yanıt içerir bu soru. Yaşamak bana göre hissetmektir. Ve herkes yazarın ulaşması bu kadar mümkün olarak gösterdiği olgulara ulaşamayabilir. Sevgi, Tanrı..

Yazarın ulaşması da pek kolay olmamış anlaşılan..

Sabahın o sessiz ve soğuk ayazında telaşlı adımlarımla yürüyorum. Ellerimi ısıtmayı düşünüyorum bir ara zira eldivenlerle aramız pek iyi değil.. sonra vazgeçip o küçük sıcaklıktan, soğuğu yaşamı daha çok hissedebilmek adına ellerimi boşlukta dans ettiriyorum. Biraz mavilik alıyor gökyüzünden parmaklarım ve gün ışığının o küçük mektuplarını...

...

Haftanın en yoğun günlerinden biri ve üstelik ben henüz gelmeden işe benden önce gelenler mevcut. Ve içlerinden biri var ki, soğuğun o kaskatı hali desem onu böylesine eğip büken.. biliyorum değil. Gözlerini gözlerimden ayırmıyor. Gözleri buz tutmuş derya gibi.. üstelik mavi, gökyüzü gibi...

Buyrun oturun deyip çay istiyorum biraz ısınabilmeleri için. Paltomu çıkarırken gözlerimi ayırmıyorum özellikle o gökyüzü gibi gözleri olan kişiden..
Bir derdi var belli.. ve içimden dahi olsa çözemiyorum.
İnceliyorum eski, katkat giyindiği elbiseler içinde kendisini..
Ellerine bakıyorum, nakış nakış.. yaşı belki 35 ama ruhundan bedenine sızan o çizgileri " Ben burada, bu dünyada bin yıldır varım! " der gibi...

Çay geliyor ve parıldayan mavi gözlerinde dumanını içine çekiyor..
Yaşam gibi çizgi çizgi, dolu dolu olan parmakları açılıyor ve kavrıyor bardağı..
Tek bir dikişte içiyor..

Bardağıma dokunuyorum, çay soğuk mu geldi ya da içilebilir mi gerçekten diyerek..
Ateş gibi, dokunulmuyor bile.

" Bir çay daha içer misiniz? " diyorum sonra,
Ve çay gelmeden, onun istediği o kişi geliyor
Gözlerini takip edince, beklediği yedi kat gökten görülen...


- Evet Ahmet Abi ya! Değiştirdim arabayı.. Altı ayda insan bile değişir, arabamı kalır?
Bak ben aynı mıyım mesela?
Uyanığım tabi!!
Hahaha sonra görüşürüz! Tamaaam!!!


Çay geliyor, önüne bırakılıyor mavi gözlü adamın ve çaya uzun uzun bakıp, çaydaki suyu derdiyle buharlaştırıp yavaşça doğruluyor. Ve kalkışı 35 yaşlarındaki bir adamın kalkışı değil.. bahar dallı bir ağacın habersiz yerinden sökülüşü gibi..

Durduruyorum o an,
Gözlerine bakıp, tek kelime etmeden ve sonra;
" Müsait mi bir bakalım, belki telefonla konuşuyordur " diye.

Bin yıldır birbirimizi tanır gibi onaylıyor söylediklerimi ve söyleyemediklerimi.
O ağacın bir kenarda kaderini beklemesi gibi sessizce bekliyor beni..
Gözleri hâlâ mavi,
Gökyüzü gibi...

...

Kapısını tıklatıp yanına gidiyorum ve durumu anlatıyorum,
Beklenildiğini..

Kapıyı usulca kapatıp yanına gidiyorum onun ve bekleyen diğer kişilerin..
" Zaman " diyorum,
" görüşeceksiniz bir bir " ...


İtirazlar, onaylar,
Ben daha öncede geldim göremedimler eşliğinde yerime oturuyorum..
Notlara bakıyorum, gerçekleşmemiş 4 görüşme..
Kimliklerine, vasıflarına sonra..
Yeni yapılan ve o çok konuşulan heybetli binanın işçileri..
Karşımda duran ise o binanın elektrikçisi..
Duymuştum ismini, yeteneklerini.. ondan daha iyisi yokmuş bu şehirde..
Alanında birinciymiş kendisi.

" Demek elektrikçisin Abi " diyorum ve başlıyor muhabbetimiz...
Sohbet koyulaştıkça esas nedene, gelişine bağlanıyor konu.


Ama orada susuyor, geçilmez bir duvarın önünde durur gibi!
Gözleri doluyor, en derinlerde.. görebiliyorum saklasada...
Öksürüyor ve bana doğru olan yüzünü çeviriyor,
Çayını kavrıyor parmakları, çayı hâlâ sıcak....

...

Telefon konuşmaları eşliğinde ve telaşlarıyla malum kişi çıkıyor odasından..
Sigara içmem ama biliyorum, parmakları arasında duran sigara, en fiyakalısından...
Bana bakıyor "Durumu idare et" gibi...
Sonra işçilere bırakıyor gözlerini, hissiz..

Gözlerim tutunacak bir yer arıyor, bakıyorum hepsine mavi bir derinlik eşliğinde
" Birazdan görüşeceksiniz, hafta içi yoğunlukları, evraklar, dosyalar " diye...

Sözüm bir yağmur damlası gibi teselli oluyor umuda ve umman o yağmur damlasını sabırla karşılıyor...

Belli bir zaman geçiyor,
Öğle arası vakti..
Bekliyorum işçilerle..

" Hâlâ hayatta mıdır o odaya kapanıpta yaptığı telefon görüşmelerinde? " diye düşürek...

Bir adam, elinde hazır yemeklerle bezenmiş bir tepsiyle..
... Adresi midir burası? Telefon geldi sipariş var diye..

Yemeklerin kokusu tüm işçilerin aklını başından almış..
Dumanını bıraka bıraka gösterdiğim odaya geçiyor...

Garson gidiyor ama o yemek kokusu, o açlık, o yoksulluk bu insanlardan gitmiyor.

Mavi gözlü adama bakıyorum, heykel gibi başını önüne eğmiş,
Bekliyor...

...

Vakit geçiyor..
Saatler sürüyor..
Ayakta durmaktan, oturmaktan, beklemekten yorgun düşmüş umutlar belki son defa hiç olmadığı kadar,
" Dayanmalı " diyerek bekliyor..

İşçilerin maaşı 1 ay'ı geçmiş, verilmemiş meğer..

" Bu insanlardan kısılır mı diyorum..
Ve belli bir bütçe varken, nasıl olurda verilmez?
Arabalar yenilenirken belli olan bir maaşla,
Ve sigara içilirken en kaliteli, nasıl olurda o soluk borusunda kalmaz? "


Neyi unutturmaya çalışır eğlencesi insanın ve yaptıkları zamanla bir tokat gibi karşısına çıkmaz..


Malum kişi karnı tok, sırtı pekliğiyle ve kahkahaları eşliğinde,
Birkaç kişiyle odadan çıkıyor..

Onlara bakıyorum..
Hepsi aynı ışıksızlığı taşır gibi yüzlerinde.

Malum duvar; gülüşlere çarpıyor sonra, hayat gerçeğine...

Saatine bakıyor..
Mesai bitmiş..
Bir sigara daha yakıp, eliyle savuşturup ve kırık bir tebessümle,

" Yarına artık " diyor...

İşçiler bana bakıyor,
Mavi gözlü adam dahi..
Ben hariç herkes, insan olan herkes bana bakıyor...

...


O an, sakince kaderini bekleyen köklerinden sökülmüş o ağaç, kendi elleriyle köklerine varıp rüzgarın karşısına çıkıyor ve biliyor tek bir esinti onu yerle bir edecek...
Mavi gözlerine ateş düşmüş gibi ve hiç duymadığım bir sesle:

" Durun!! " diyor..

Giden dostlarının eşliğinde tek başına kalmış, sigarasını yarılamış o kişiye..

" Dur! Söyleyeceklerim var!!! "


İşçinin hemen yanında belirerek ve olabilecek bir tartışmayı önlemek için sessizlikte bekliyorum..
Diğer işçiler gitmiş..
Birtek o ve biz...

...

Ceplerini gösteriyor, ağaç parmaklarıyla,
Yırtık, boş ceplerini...
Bir paranın sığamayacağı diğer ceplerini sonra..
Ve öylece bırakıyor herşeyi...

" Kendim değil! Kendim için burada değilim!!
Ve ben karım hastayken, benim karım hastayken..
Sevdiğim..
Onu iyi bir hastaneye götüremiyorum..
Buradaki doktor, kapsamlı aletlerle muayene olmasını söyledi karımın, o aletlerin ise burada olmadığını. Yapacaklarımı...
Ben onu oraya götüremiyorum.
Çocuklarım, ben ekmek kazanmak için çalışırken, evde onlara can olan, baba olan annesini soruyorlar..
İyileşecek mi diye..
Cevap veremiyorum.. Bir umut çıkacakken evden, minik elleriyle tutuyorlar paçalarımı,
Ahada şuradan!!
Reklamlarda senin sigara parana gelmeyen çikolatadan istiyorlar,
Alamıyorum...

Baba mısın sen? Eş misin?
Ve biliyorum hepsi..
Görüyorum sizi ailenle gezerken, arabanda..

Baba olamamak, eş olamamak ve hiç utanmadığın kadar varlığından utanmak ne demek biliyor musun?
Beni boşver adam..
Ben yaşamıyorum ama o çocukların, ailemin hakkını yedirtmem sana ve bu ellerin hakkını istiyorum. "
...


Hiçkimse söyleyecek birşey bulamadı ve o malum kişi hiçbir şey demeden, yarı onaylayan bir bakışla anahtarını, marka telefonunu alıp arabasına atlayıp gitti..
Gözlerime bir bakış bırakıp..
Sen halledersin gibi...
İşçiyle bir ben kaldım
dokunsam varlığına tuzla buz olur
Dokunamadım..

Yerine oturdu, dağlar yerine oturur gibi.. gökyüzünden düşen...

Etrafı kontrol ettim, paltomu hiç olmadığı kadar zorlukla giyip işçinin tam karşısına oturdum..
Ellerinden tutum sonra, bir çay sıcaklığı veremez belki.. varolmaya çalıştığım insan sıcaklığıyla..

Gidelim mi?
Çocukların bekler, hâlâ..
Eşin..
Ve güçlü olmalısın.. diyerek..

Hafif doğruldu, omuzlarım sağanak yağmur..
Tedbirsizim..
Çatısız bir ev gibi..
Işıksız bir sokak..
Ellerinde sıcaklığım, omuzlarımda yağmur..
Tek kelime etmeyen
....


Gözlerime baktı sonra, kuruyana kadar yağarken..
Gözlerimde bir işçinin gözleri,
gözlerimde yağmur..
Onun o ilk hali gibi..
Yağmayan bir umman..
Avuçlarıma yokluğunu, sıcaklığını, insanlığını bırakıp gitti...

...

Ve ben gidemedim..
Saatler geçti, gün geceye vurdu..
Yıldızlar parladı
" Gel " diyen.
Gidemedim...



Ay ışığı bulutlarda birikirken ve herşey alabildiğine sessizken,
saat kaç bakmadan çıkabildim..

Ve sabah bulduğum gökyüzünden aldığım o mavilik, o güneş mektuplarını ceplerimde dahi bulamadım.



Aç sokak köpeklerinin sesinde ve sessizliğimde eve doğru, geceyle..
Yıldızların duası eşliğinde yürüdüm...

...

Uyandığımda, gün doğmadan.. güneşli bir mektup selamıyla,
İnsanın göz yaşlarıyla ıslanmış yıldızlar buldum avuçlarımda...

Dokunduğum herşeyi kalem denen sihirli değnekle altın eden ve altın gözyaşlarını silen bir değenek..


Nasıl yürüdüm, nasıl yolumu buldum sormayın.
Hep o mavilikle....

***

İnsan Neyle Yaşar? Ey bu satırları okuyan, İnsan?
Verdiğin nefes sonrası aldığın hayatın amacı nedir?
O nefesi nefes kılan,
Ve o nefes ki sadece senin hayatını mı kapsar?


" İnsan, İnsanla yaşar... "


Tüm varoluşların kaynağı..
Gözleri derya, gözleri bir damla su,
İnsanla.

***

Yaşamın sonsuzluk melodisi daima kalbimizde..
İnsanın o sesini
Duyman, yeter...

https://m.youtube.com/watch?v=EFJ7kDva7JE


Okuyan gözlerinize, Yüreklerinize,
Varlığınıza sağlık..

Sevgiyle..

Tolstoy’un, insanın hayatta ne için var olduğunun ve var olduğu müddette ne yapması gerektiğini üstüne basa basa anlatan bu 6 hikayesini gerçekten çok beğenerek ve hissederek okudum.

Kitabı okuyunca insan her şeyden önce sevgi, hoşgörü, elimizdeki ile yetinme hissi ve tanrı ile yaşayacağını öğreniyor.

Kitabın dili oldukça sade ve akıcı, "bir oturuşta bir kitap" lafını böyle kitaplar için söylerim.

Şahsen bu 6 hikayeden en çok hissedip yaşadığım "Kıvılcımı Söndürmeyen Ateşi Zapt Edemez" hikayesiydi.
Böyle okurken, olayı yaşarken "ahh! ahh!" diyorum. Fazlasıyla tüm insanlık ilişkilerini tarih ediyor. Bir de bunun "Pire için yorgan yakmak" diye deyimi var tabii. Yıllardır Bu bu öğütler ile yaşayan insanlık bir türlü ders çıkaramaz, içindeki o şeytanı o hissi yenemez.
Bu hissi inanın bende yaşadım. Bir defa değil hatta birden fazla. O yüzden bu hikaye biraz daha oturuyor benim kafama. Diğerleri ile elbette bir yaşanmışlık veyahut bir tecrübem oldu fakat bu hikayenin izi diğerlerine nazara bir tık yukarıda olmalıdır. Tüm her şey o içimizdeki şeytanı yenmek ile bitmiyor mu zaten?

Elbet sizde yaşamışsınızdır bu hissi, belki birinci dereceden belki üçüncü dereceden ama yinede bir nebze karşınıza çıkmıştır.

Misal hikayedeki o yumurta yüzünden büyüyen olayı kendinize uyarlamaya çalışır mısınız. Sevgilinizle,arkadaşınızla veya iş arkadaşınızla yaşadığınız o olayı hatırlayın. Hiç yok yere sırf gururunuzu yenemeyip olayların büyüdüğü o anı hatırladınız mı?
Bu gurur çok adidir, bizleri dinlemez onu dinlememizi ister.
Gururun sesini kısmak lazım, tamamen kapatmak ise riskli. Bazen o gururlu çizgide yürümek insana yarar sağlayabiliyor.

Neyse çok gereksiz uzatmışım gibi hissettim ve incelemeyi kitaptan bir alıntı ile bitirmek istiyorum.

Sağlıkla kalın :)

“sakın aklınızdan çıkarmayın, gerçekten önemli olan tek bir an vardır; şimdi! en önemli an yaşanılan andır, şimdidir; çünkü yalnızca şimdiyi değiştirmeye gücümüz yeter. en çok ihtiyaç duyulan kişi, o an yanınızda olandır; çünkü hiç kimse, ne zaman, kime, ne gibi bir ihtiyacı olacağını bilemez. yapabileceğiniz en önemli iş, o an yanınızda olan insana iyi davranmaktır, çünkü o insanın yeryüzüne gönderiliş nedeni budur!”

"Allah beni üç hakikati öğrenmem için Dünyaya yolladı.
Allah'ın bana söylediği ilk soru şuydu: 'İnsanın kalbine ne hükmeder?' ve anladım ki insanın kalbine sevgi hükmeder.
İkinci soru ise 'İnsana ne verilmemiştir ? ' İnsana kendi ihtiyaçlarının bilgisi verilmemiştir ve üçüncü soru ise 'İnsan ne ile yaşar?' ve anladım ki İnsanın elinde hiç bir şey olmasa bile Allah sevgisi olsun yeter. Yani insan Allah'a inanmadan yaşayamaz."

İnsan Ne İle Yaşar? uzun zamandır merak ettiğim okuması bugüne kısmet olan kitapmış :)
İlk önce kitap roman kitabı değil 4 kısa sayılacak öyküden ibarettir. Kitaba ismini vermiş ilk hikaye kitabın ismini teşkil ediyor.

Bu hikayeden başka daha üç hikaye var kitabda. Hikayeler, dini ve ahlaki açıdan öğüt verecek şekilde seçilmiş. Hikayelerden açık konuşmak gerekirse yeni bir şeyler öğrenmiyorsunuz. Çünkü siz zaten kötülüğe iyilik ile karşılık verilmesi gerektiğini, açgözlü olmamayı, insanları sevmeyi ve diğer insani davranışları biliyorsunuz. Yine de eğer elinizde okunacak çok kitap varsa, okuduğunuz kitaplardan yorulduysanız bu kitabı kolaylıkla okursunuz.
Hikayeler kısa, kafa yormayan türde olduğundan ne zaman bittiğini bile anlamazsınız.

Kendinizden ilave çocuklarınıza da okuya bilirsiniz. Onların içinde iyiliği, dürüstlüğü, hakkı yeşertmek için ideal kitaptır.

Okumadan önce kendinize sorun İnsan Ne İle Yaşar? :)