Yağmuru sever misiniz? Ya da çocukları? Yağmur ve çocuk yan yana gelince ne de güzel yakışıyorlar birbirlerine. Yağmurda ağzını açıp yağmur damlalarını yutmaya çalışan çok çocuk gördüm. Asıl yağmurun manasını bilenler onlardır zaten. Onlar yağmurdan kaçmaz. Onlara yağmurdan kaçmayı öğretiriz. Bize de birilerinin öğrettiği gibi. Ama konu bu değil. İşçi ailelerin çocukları benim asıl anlatmaya çalıştığım. Aslında Ayşegül Genç de kitapta bir başlık altında bu konuyu anlatıyor. Hem de o kadar güzel anlatıyor ki... " Eğer işçi çocuklarının bol olduğu bir yerde oturuyorsanız yağmur duasından sonra çizme duası da edersiniz. Benim gibi." Bu cümleleri okuyunca yıllar öncesine gitti aklım. Yağmurlu bir gün. Okul çantalı bir kız çocuğu. Karşıya geçmeye çalışıyor. Ayakkabıları su geçirmeye çok müsait. Nasıl geçeceğinin hesaplarını yapıyor. Bu dünyanın büyük farkla en cesaretlileri hiç kuşkusuz çocuklardır. Korkuyu henüz öğrenmemişlerdir çünkü. Onun cesareti de galebe çaldı belli ki suyun içine doğru paldır küldür dalmaya yeltendi. Son anda bir polis tuttu omuzlarından. Polisin kucağında kendi kızı varken diğer koluna da bizim ufaklığa aldı karşıya geçirip indirdi yere. Arkasından el sallamayı ihmal etmedi. O polisi hatırlamıyorum. O gün ayağımda neden bot olmadığını hatırlamadığım gibi. İşçi çocuğu değildim. Belki yağmur erken gelmişti babamın maaşından bilmiyorum, sormuyorum da. Belki de sevmediğim veya geçen yıla göre bir numara küçülmüş botlarım vardı. Çocukluk işte. Yağmurlarıysa en güzel yanı. Yağmurlar ve çocuklara dair hatıram da bu cümlelerle gelip oturdu zihnime. Hatırladığıma mutluyum. Bugün burada olmaktan da. Değişik bir cümle oldu. Ama eminim o kadın da bu cümleyi can-û gönülden kurmak istemiyordu. Karmaşık değil mi? Ama eminim siz de okuduğunuz zaman bana hak vereceksiniz. Keyifli okumalar...

Dünyayı Kurtaran KızAyşegül Genç · Erkam Yayınları · 201472 okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Nur SONKUR EFE