Peygamber çiçeği rengiydi
Çocukluğumuz
Çokça maviydik hepimiz
Gök kadar saf
Yer kadar alçak gönüllü…
Kin duvarları örülmemişti henüz
Yağmurumuza uzanmamıştı
Bir yetişkin eli
Güneşten daha şen
Ebem kuşağından daha renkli
Kimse gülmüyordu bizim kadar
Belki çamurdu pastamız
Terliktendi arabalarımız
Sokakda yenilen
Kuru ekmekti tadımız ,tuzumuz
Aynı ekmekden ısırıyor
Bardağın aynı yerinden
Su içiyorduk
Bir bisiklete sıralıca biniyorduk
Ama…
Kibir nedir bilmiyorduk
Renk bizdik ses bizdik
Söyle bana şimdi
En son oynadığımız
Saklanbaçta mı kayboldu
Çocukluğumuz..
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.