Gece gece aklıma işleyen şu lanet olası fikri nakarat gibi her saat başı yeniden düşünmek beni öylesine bezdirdi ve yordu ki kendimi sarp kayaların arasından atasım geldi. Bu düşünce öyle savruk ve tutarsız olsa da diyesim var. Yazmaya geçmeden duygusal alanım somutlamak gerekirse,
Cehennem kadar kavruk bir öfkeyle sarılı olan öfkem içimi kemirmekten öyle bilenmiş ki deniz ortasına bir atom misali batlayıp denizin saçlarını göklere kadar ulaştırıyor. Bu su dalgası yumruk gibi nefret ettiğim kadınların suratına iniyor. Evet aynen suratına iniyor. Hiç beni kınamayın. Onları siz bilmezsiniz. Onlar ne hırçın ve gaddarlar. Neler biliyor musunuz?
Kedi gibiler önce sırnaşır sonra tırmalar, haindirler yani. Köpek gibi sokulur hiç bilmediğin vakit ısırırlar, kanını içiciler. Bulaşık yıkadıktan sonra iyi rol yapıp erkekleri iyi kandırırlar..... Devamı var sadece paylaşmak istedim.:)