Bir Gün Bir Kelime
Nilgün Marmara okuyanlara, okumuş olanlara bir kağıt versek ve desek ki, "onu anlatan kelimelerden oluşan bir liste hazırlayın." Sanırım o listenin en sonunda soluk, soğuk, renksiz bir kelime beliriverirdi: İntihar.
Kelimemiz yine Arapça. "Gene mi Arapça?" diyenlerimiz varsa İsmet Özel'in şu sözünü hatırlayalım: "Eğer
·
11 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok iyi 👍🤗 Kelimeyi irdelemekte, Nilgün Marmara'yı tanımlamayı hayatındaki son fiiliyle bitirmekte. Nahr kelimesi Arapça da "infial" denilen bab'a girmekle "İntihar" oluyor. Türkçesi geçişsiz bir fiile dönüşüyor. Daha da türkçesi fiil almayan bir fiile dönüşüyor. "Öldürülmek" demek. Kendi kendini öldürdü demek yerine öldürüldü ifadesini kullanıyoruz aslında, tuhaf değil mi sizce de? Aslında bu fiil üzerine böyle düşünemezdim ama elimdeki kitapta "ben" ve "kendi" ayrımı yapmış Ulusoy. İntiharı şöyle de tanımlayabiliriz o halde ; "Kişinin benliğiyle kendisi arasında sıkışıp kalması sonucu "ben" ligi tarafından öldürülmesi.." Teşekkürler bize bunları düşündürdüğünüz için 🤗
Çok güzel tanımlamışsın gerçekten, 'sıkışıp kalmak."... Ben sadece sözlükten bakıp oradan yürüyorum. Detaylı bilmiyorum pek o yüzden :) Çok teşekkür ederim, vakit ayırıp okuduğun icin, yorum yaptığın icin :)
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Neden olmasın. 🤗 Benim düşündüğüm şey Nilgün Marmara'nın intiharı seçmesi.. Ya da Tezer Özlü'nün.. Bakıldığında şiirle çıkış yolu bulabilen insanlar bu insanlar.. Acıya çıkış kapısı bulmuşlar.. Ama yazdıklarıda onları tatmin etmemiş ve "intihar" etmişler.. Kişinin ben'liği kendisini öldürebiliyor.. O yüzden "ben" kavramı çok önemli.. Kişinin kendisi kadar beni de bilmesi lazım.. Belki o zaman intihara kapanır tüm kapılar. Ben bizde nerede ve neden var?.. O sıkışmışlıktan çıkmanın çözümü ne?. Şairlerimiz nerede takılmış nerede sıkışmışlar.. Oysa ümitsizliğini ifade etmekte bir yerde ümitken nasıl bu sonu seçmişler.. ????
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.