Gözyaşlarıyla savaşarak eve dönüyorum. İyi olmak için, bu durumu en iyi şekilde değerlendirmek için elimden geleni yaptım ama içimdeki ağır, boğucu hissi uzaklaştıramıyorum. Amcamın evinin metal kapısını açarken sakin ve doğal görünmeye çalışıyorum ama göğsüm acıdan patlayacakmış gibi hissediyorum.
Saif'ten çok uzağım.
Kafamı kaldırıp eve bakıyorum. Burası babamın da evi. Benim de evim olduğunu söylüyorlar. Ama şu anda tek görebildiğim, içinde tutsak olduğum bir kutu.
Sayfa 112Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.