SüperKitabı okurken Bukre'nin kör olabileceğini düşünüyorsunuz. Taa ki kitabın 176. Sayfasına geldiğinizde derin oh çekip kör değilmiş dedirtmesi harikaydı. Sonrası kısa hikayelerle yazat kendine has bir üslüpla Âşkı ve Ayrılığı, kitabın sonu ise ağlatacak türden (ben şahsen ağladım). Okunası bir eser...
