Farkındayım.Hepimiz böyle uzaklara gidip yalnız kalmak istiyoruz.
Yükseklere çıkıp her şeyden uzaklaşmak.
Çünkü kalbimizde biriken dünyalık hayatın ağırlığı nefes aldırmıyor bizlere.
Kuşlara bakıp bakıp imreniyoruz. Denizi, dağları ve ırmakları arıyoruz. Hep yalnızlık , umut ve sabır ile alakalı cümleler kuruyoruz. Okuduğumuz kitaplarda hep buraların altını çiziyoruz.
Arıyoruz bizi bulmayan şeyleri.
Ne sığabiliyoruz.
Ne sığınabiliyoruz layıkıyla.
Ne de gidebiliyoruz hayalimizdekine.
Peki ne yapacağız?
Bence; şuan yaşanılanı yani bize verilen hayatı(kaderi) güzelleştirmeye çalışmalıyız.
Ama hayalimizden vazgeçip kaybetmeden tabiki...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.