Çocukluğunun son ağlamasıydı bu, son kez çılgınca ağlıyordu, son kez bir kadın gibi gözyaşlarının şehvetine bırakıyordu kendini. O bir saatte, zapt edilemeyen öfkeyle ağlaya ağlaya içinde ne varsa tamamıyla boşalttı, bütün güvenini, sevgisini, inancını, saygısını -bütün çocukluğunu- gözyaşlarıyla birlikte akıttı.
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.