hayatımızda sonu denize çıkan arnavut kaldırımlarını adımladığımız ya da nefesimizin kesileceğini sandığımız dik yokuşları tırmandığımız dönemler olur. kimi vakit her şey yatağında akan bir su gibi akar gider, kusursuzdur. bazen de zamanın, o kötü dönemde işlemeye devam ettiğinden şüpheye düşeriz, öyle ki hiç bitmeyecek sanarız. elbette geçer. her şeyden önce, bize verilmiş bir vaad var: "şüphesiz güçlükle beraber bir kolaylık vardır, gerçekten güçlükle beraber bir kolaylık vardır." inşirah. bugün namaz kılarken bir şey fark ettim. namaza dik durarak başlarız. ardından belimiz bükülür, rükûya gideriz, sonra tekrardan kalkarız ayağa, dimdik. en son secdeye kapanırız. tıpkı hayatlarımızın kısa bir özeti gibi, mecâzen yükselip alçaldığımız aşamalar vardır. fakat benim ruhumu okşayan asıl mesele şu: namazda rabbimize en yakın olduğumuz yer secdedir. uzun uzun beklemenin en kıymetli olduğu yer secdedir. mecâzen, dipte olduğumuz nokta. "yoksulluk ve sıkıntı onlara öylesine dokunmuş ve öyle sarsılmışlardı ki, nihayet peygamber’e, beraberindeki iman edenler; 'Allah’ın yardımı ne zaman?' dediler. bilesiniz ki Allah’ın yardımı yakındır.
belki de günahlarınıza kefâret olacak zor günlerden geçiyorsunuz, endişe etmeyin: "şüphesiz güçlükle beraber bir kolaylık vardır."
ruhunuza şifâ olsun.
·
6 görüntüleme
Ne güzel tespitler; ruhumuza şifa, ruhunuza sağlık...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.