Aziz Nesin’in kitaplarına inceleme yazarken hep iki arada bir derede kalıyorum. Bir yandan yorumlarken aynı anlamların ve ifadelerin etrafında dolanıp duruyormuşum gibi hissedip hakkını verememekten çekiniyorum bir yandan da yorum yazmayınca da kaleminin ustalığına iki kelam etmeden geçip giderek haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Yine bir öykü kitabı ve ben yine hikayelerindeki hiciv ustalığını övmekten öte kalem oynatamıyorum. Yazarın sevdiğim en güzel yönü çok basit bir olaydan sizi farklı düşüncelere sevk edebilmesi ve geçmişten günümüze hala ulaşabilmesi. Yıllanmış şaraba benzetiyorum öykülerini, her okuduğunuzda daha da değerleniyor, yaşadıklarımız ve insanlarla olan ilişkilerimiz, çevremiz genişledikçe öykülerine daha da yakınlaşıyorsunuz. Karakterleriyle karşılaşmanız ve onlara karşı yazdığı hisleri paylaşmanız kaçınılmaz oluyor. Her zaman olduğu gibi eleştirilerini harmanladığı güzel esprileriyle dolu yazılarını hem tebessüm ederek hem de üzülerek okudum.