bedel
Emine’nin yüzünde hep bir hüzün vardı. Mütevazıydı,kimseyi kırmazdı. Her çocuk doğduğunda hüznü biraz daha artardı. Sanki her bir çocuğun doğumu hüzün lekesi bırakmıştı yüzüne. Hele emzirirken içi daha fazla sızlardı. Bakışları uzaklara dalardı bebeği kucağındayken. Tuhaf bir suçluluk duygusu kaplardı benliğini. Sanki çocuk memeyi emdikçe daha da artıyordu süt. Sanki meme sütü hakkı olan başka bir bebeğe ayırıyordu. O bebek o sütü emmeden içindeki sızı gitmeyecekti Emine’nin.
Sayfa 109 - Cinius Yayınları ,Bedel Asi Nehri Gibi ,Emine’nin dramı
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.