Boşuna biliyorum... Bu içimdeki sessizliğin gürültüsünden sağır olacağım. Her gece eve gelip, anahtarı deliğe sokup çevirince o soğuk demir gıcırtı, beni içinde boğacak genişlikte yayılıyor beynime. Adımımı atıyorum. Çıt yok çıt! Yalnızlığımın soğuk karanlığı üstüme üstüme soluyor, abanıyor bir derin sessiz uğultu sırtıma. Üşüyorum karanlığın susukluğundan. Korkuyla hemen elektrik düğmesini çeviriyorum. Gözüm telefonda, birisi kim olursa olsun birisi, telefon etsin diye bekliyorum. Saat çalsın diye, köpek havlasın diye, kedi miyavlasın diye bekliyorum. Çiçu, Çiçuuuu... Konuşsana Çiçu! Lami miyavlasana ne olur... Piki sesini çıkar Piki! Dışımdaki sesler, bana yaşamakta olduğumu anlatın. Nedir bunlar, benim zavallı deliliklerim; avunmak için, kurtulmak için...
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.