Livaneli.. Müzisyen, senarist, politikacı, yönetmen. Ve en önemlisi güçlü bir yazar. Livaneli'nin kalemiyle ilk olarak bu kitapta tanıştım. Livaneli diyince birçoğunun aklına Serenad kitabı gelir. En çok okunan, en çok sevilen kitabı odur çünkü. Fakat benim ilk olarak Huzursuzluk kitabıyla başlama sebebim; yakın bir arkadaşım bu kitabı okurken bana içerisinde bulunan bir alıntıyı okumuştu. "Bazı acıları ölüm bile unutturamıyor, bazı davranışlar ölümden sonra bile bağışlanmıyor." Bu cümle beni çok etkilemişti. Nasıl bir acıydı ki bu, ölümün bile unutturamadığı? Cümlenin derinliğine takılıp kalmıştım birkaç gün. Ve kitapta beni etkileyen bir başka cümle ise şu oldu: "Ben bir insandım." Evet, hepimiz insanız. Türk, Ezidi ne fark eder ki? Hepimiz insanız. Fakat bu kitapta insanlık duygusundan yoksun kişilerin yaptığı zulümler kitap boyu huzursuz etti beni. Sanırım tam bu noktada kitap adının hakkını veriyor diye düşünüyorum. İnsanların birbirine sadece dininden dolayı bu kadar zulmetmesi ne yazık ki dünya var olduğundan beri var ve devam ediyor. Bu eser ise kendilerinden olmayan özellikle kadınlara ve kız çocuklarına tecavüz etmelerini, onları satmalarını ve bunu din adına uygun görmelerini anlatıyor. Kitapta üç ana karakterimiz var. Mardinli Hüseyin, IŞİD zulmünü misliyle yaşamış Ezidi kızı Meleknaz ve Hüseyin'in başına gelenlerden sonra bu hikayenin peşinde adım adım iz süren Hüseyin'in çocukluk arkadaşı İbrahim. Livaneli bizi, sevda ile acının iç içe geçtiği bir Ortadoğu gerçeğiyle buluşturmak istemiş. Genel olarak güzel bir kitaptı fakat sonunun çok yavan kaldığını düşünüyorum. Kitap 154 sayfa değilde, böyle bir 300 sayfa olsa ve olaylar daha devam etse diye beklemedim değil açıkçası. Ezidiler hakkında bilmediğim bir çok gerçeği öğrenirken, Meleknaz ile Hüseyin'in aşk ve ızdırap dolu yolculuklarına şahit oldum. Sizde Meleknaz ile Hüseyin'in hikayesini öğrenmek isterseniz tavsiye ederim. Keyifli okumalar..

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,7bin okunma

·

32 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Neval

@Nevalll ·

11 Temmuz 2020 00:55

Ben de yeni okudum bu kitabı. Okurken tüylerim diken diken oldu. Acı gerçekler ne yazık ki.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Oya Nur Delen