Ben ölüme uğurlayamadığım için
İncelik gösterip O aldı beni
Sadece bizi taşıyordu Araba
Bir de Ölümsüzlüğü
Yavaş yavaş gidiyorduk- Onun acelesi yoktu
Ve ben de bırakmıştım bir yana
İşimi ve boş vaktimi
Bakıp Kibarlığına
Geride bıraktık Okulu, Çocukların
Çember olmuş- Teneffüste didiştikleri
Geride bıraktık Dimdik Bakan Tahıl Tarlalarını
Geride bıraktık Batan Güneşi
Ya da aslında - O bizi geride bıraktı
Çiyler titretiyor, üşütüyordu
Çünkü sadece Örümcek Ağıydı Elbisem
Şalım - sedece Tüldü
Bir Evin önünde durakladık ki
Bir Kabartısı gibiydi Toprağın
Çatı güçlükle görünüyordu
Pervaz- içinde Toprağın
O zamandan beri- Yüzyıllar oldu - yine de
Daha kısa görünüyor ilk önce
Atların Başlarının Sonsuzluğa yönelik
Olduğunu sandığım o Günden
Emily Dickinson
Sayfa 272Kitabı okudu
··
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.