Kısa kısa denemelerden oluşan birçok kitap okudum şimdiye dek. Bu tür kitaplarda mutlaka yaptığım şeyse, içindekiler kısmında ismi yer alan yazıların yanına, ne kadar beğendiğimle ilgili işaretler koymaktır. Peki bunu neden anlattım? Şu yüzden: Daha önce hiç bu kadar işaret koyduğum bir kitap olmamıştı.
Son denemeye kadar her şey muazzam ilerledi. Son metne geldiğimdeyse, gözyaşlarımı daha fazla tutamayıp başladım hüngür hüngür ağlamaya... Babamı düşünerek değil, benim için çok daha değerli bir duygu içerisine girerek okudum son sayfaları. Hayatıma dair en önemli anıları gün yüzüne çıkararak, onları tam şahdamarlarından öpüp tekrar eski yerlerine koymamı sağladığın için iyi ki varsın Ozan Önen. O güzel baban çok rahat olsun yattığı yerde...