Mevsimleri nelere benzetmeyiz her rengi başka, duygusu vurur içimize.
Franz ruhunu çok yormaya gör mevsimin rengi naz yapıp kaçıveriyor bir çok renk içinde.Kışmı desem baharında yazmı desem soğuğunda, karışık ağaç dalları gibi polenler sararken bir anda solduģuda oluyor; bu tabiki iç gövdede başlıyor.
Dışarıda hiroşi dewam ediyor olağanüstü bir düzen ile, içimizin mevsimi dışımıza bir türlü çıkmayan derin yamaçlara dayalı güneşi suyu bolca toprağı olan yürek yamaçlarında rüzgarların fır döndüğü mevsimlerin uçuştuğu dışarıdan bile daha büyük bir dünya için de biz.
Franz şimdi şu çiçeğe bir bak dikkatlice ne görüyoruz? Veya neyi göremiyoruz herşey görünmeyende saklı görünen bunca şeye rağmen, bir çiçek kadar toprağımız yok; olsa zaten taşacağız ruhumuzdan dışarı dal parçaları gibi, zaten acıtanda bu zorlayan için dal parçaları. Franz mevsimsiz mevsim geldi buralara senin oralardaki gibi.