“Kekeme Çocuklar Korosu” ismini gördüğümde çok merak etmiştim içeriğini. Kekeme çocuklar nasıl bir koro oluşturur ki? diye düşünmüştüm. Tabi işin aslı öyle değilmiş...
Kekeme çocuklar diye bahsettiği; yaşadığı haksızlıkları, zulümleri, acılarını anlatamayan anlatsa bile ancak kekeleyerek belki anlatabilen şahısların kısa hikayeleri yer almaktadır. Haliyle yazarımız bu şahısları “kekeme çocuklar” olarak nitelendirmiş ve kalemiyle onların hikayelerine ses olmuş, seslerde birleşince koro.
“Peki bunu nasıl yapmış?” derseniz, bir radyocu aracılığıyla. Kitap, bir radyocunun kendi vicdanıyla konuşmalarını, radyo programındaki konuşmalarını ve radyo programına katılan şahısların anlattıklarından oluşuyor. Hikayeler başta bağımsız gibi gelse de sonrasında aralarında bağlantı kurabildikleriniz de oluyor.
Hikayelere gelirsek, gerçekten çok etkilendiklerimde oldu , anlam veremediklerimde. Ama genel olarak ülkemizde fazlaca ses getirmiş olaylara değindiği için ilgi ve merak uyandırıcı. İçerikten ziyade dili de başarılıydı kitabın. Altını çözebileceğiniz bolca cümle mevcut. Benim gibi çiziciyseniz eğer
“Peki hiç kusuru yok mu?” diye sorarsanız şöyle diyebilirim; çok fazla eleştirel ve sitemkar kısımlar mevcut. Bazı çıkışları bana sert geldi. Ne olursa olsun insanlar hata yapabilir ve kimse dört dörtlük değildir ve hiç bir dönemde de bu böyle olmamıştır. Tabi bu benim naçizane fikrim
Hayatımın kitapları arasına girmese de okumanızı tavsiyem ederim . Mutlaka etkileneceğiniz kısımlar olacaktır.
