Merhaba canım insanlar, hepinize ağız dolusu gülümsedim :")) Şiir kitaplarına inceleme yapacağım zaman hep eksik kalacak gibi geliyor. Sanki ne söylesem, çok başka şeyler de söyleyecekmişim, hepsini kafamda kurmuşum aslında da konuştuğum kişi gitmiş gibi, ben söylenmemişler ile kalmışım gibi oluyor..Yine de bir şeyler söylemeye çalışacağım bu kitaba ve Mungan'a dair. Bunca dokunan ve var'olan dizlere dair.. Murathan Mungan, aslında pek çoğumuzun okuduğu, dolaylı yollardan dinlediğimiz bir canım insan.. Pek çok türde, pek çok kitabı var. Mardin'li ve Doğu'nun doğurduğu pek güzel insanlardan biri... Bir çoğumuzun bildiği şu şarkının sözlerinin yazarı.. "olmasa mektubun yazdiklarin olmasa kim inanir senle ayrildigimiza neydi bir arada tutan sey ikimizi birlestiren neydi ellerimizi birak bana anlatma imkansiz sevgimizi sevmek bir cok seyi goze almaktir Yeni Türkü, ses vermiş bu dizelere, şuraya bırakayım, dinlersin belki. google.com.tr/url?sa=t&so... Mungan da istemiş söylemeyi de sesine güvenememiş, o da yazmış da yazmış..İyi ki de yazmış, iyi ki de okumuşum, okuyoruz :)) Kitaba gelecek olursam, yine bol notlu ve dolu dolu okuduğum bir kitap oldu, Her iki sayfadan birinde sayfa kenarında bir yonca resmi, yada bir dipnot, " :") " var..Az önce aniden bozulmasaydı telefonumun kamerası birkaç sayfayı paylaşmak istiyordum da kısmet.. "Geçerken uğramaya kurulmuş ayaküstü saatler"(syf,29) 'Geçerken uğra :") 'yazmışım mesela bu sayfanın kenarına, geçse buralardan Mungan, o geçerken de ben onun bastığı yolun kenarındaki bir kedinin başını okşuyor olsam, -malum artık dokunabiliyorum kedilere, iyi ki- sonra uzun uzun sohbet etsek, sarılsak, gülsek ve inansak birlikte. Ne mis olurdu :) Senin de canım insan kim, ne varsa uğramış olmasını istediğin uğrasın yarın ve hep yanına.. "Aynı kandandık ama öldürdük birbirimizi" (syf 60) Uğradığında ona 'canım insan değil, cani insan oluyoruz, ne yazık' desem, geçen ay yaşadığım olayı anlatsam, canım insan olmak için neler yapabileceğimizi konuşsak uzun uzun, konuşmakla kalmasak, eyleme geçsek o an.. "Herkes kalabalık herkes yalnız Gecenin evi nerde gecenin evi nerde? " (syf, 59) desek yoldan geçen birine, gitsek üçümüz yürüsek, yürüsek, bulsak o evi. Sığınsak o eve, birbirimize, kendimize.. "Azalmış yarınları, büyük günbatımlarının"(syf,49) azalan günbatımlarına, ve umudu hep yitirilen yarınlara rağmen, "UMUTLUYUZ"diye bağırsak gecenin evini bulmak için yürüdüğümüzde, sesimizi duysa birkaç kişi, takılsa peşimize. "Kokladığın gülün kokusu kalmış sende baktığın denizin tuzu" (syf, 47) Bir parkta dursak sonra, saksıdaki çiçekleri eksek, saksısı park olsa çiçeklerin, Mungan gül ekse, ben sardunya, sen de ne istersen ek, unutma ekmeyi, ağaç ek, çiçek ek, soğan ek, bir şey ek işte ve yeşile inan. Ektiğimizin kokusu hiç gitmese. Çiçek koksak, temiz kalsak.. "Bir yandan başkaları adına acı çekiyoruz Bir yandan kendi acılarımızı tanımıyoruz daha"(syf 42) Bütün bunları yaparken hiç çıkmasa bu dize aklımızdan, "başka"laşmasak, kendimiz olsak, kendimizi bulsak. Başkalarının acısını görsek, 'iyi'leşmesi için sarılsak da, onun da yaşamasına izin versek, sahiplenmesek, bastırmasak. Kendimize de uygulsak aynısını, kaçmasak. "Belki şimdilik Belki bundan sonra hep böyle" (syf 46) Bir kısmını yapsak...Yok vazgectim, hepsini hatta daha fazlasını, yapsak, mübalağ sanatını dibine kadar kullansak bu konuda, canım insan olsam, olsak ve "bundan sonra hep böyle" kalsa.. Geçerken uğra, yazdıklarımın hepsi gerçek olabilir, inandım, inan Daha çok şey söylenir, şimdilik toparlayabildiğim bu kadar cümle.. Etkinlik, beni dürttüğü, bu kitabın okunmasına, bu incelemenin, yazılmasına vesile