Düzenlenecek şiir
Ben sadece meyve vermeyecek ağaca bunca ümidi aşılamandan yıldım.
Gürül gürül şelale akarken bana bardakta uzattığını musluk suyundan,
tenceredeki yemek misler gibi dururken yeni yetme öğrenci gibi makarna haşlamandan...
Tükendim....
Çimler yeşerene kadar suladın bahçemi...
Lakin kestaneler büyümedi; portakallar tomurcukken dalından düşüverdi...
Git gayrı, olma çiftçi. Aşılama ağacı,
şelale olup yağmayacaksan dökme bir bardak suyu toprağıma.
Tencereden benim için bir kap yemek çıkarmak zor geliyorsa,
kıyamıyorsan sevgini benle paylaşmaya... Gerek yok makarna haşlamaya...
Bırak çimler sararsın.
Her bahar bebek düşürür gibi tomurcuk dökmesin dallarım... Ağacım kabullensin boşa dallarını süslememesi gerektiğini...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.