Hayat esarete rest çekmişse, kendine izin verilmiş birkaç gündür,
Kış soğuğa ne kadar gebeyse, zaman üşütmeyen insafsız bir mevsimdir.
Yüreğimizi ısıtır küçük ateşler, canımızdan geçip giderken hasret çektirir gibi,
Taşıdığımız en büyük ağırlık şey son nefestir. Güneşin mevsime çelme taktığı gibi, mevsimlerin çalındığı günler bizim günlerimizdir,
Dilinden naz döktüren ılık bir rüzgardır nefesimiz,
İçimize kapanmış nefesimiz çıkmak için daha erkendir derken,
Taşıdığımız en büyük ağırlık son nefestir. Yeşilinden soyunmamak için oksijene direniyor ağaçlar,
Bir kahredici teslimiyet gibi rüzgara boyun eğiyor dallar,
Pejmürde bir hasret gibi değince nefes tenimize,
Taşıdığımız en büyük ağırlık son nefestir. Buhran uykusundan uyanmış gibi kollarını açtığını görünce,
Birbirine naz yapan küs sevdalılar gibi,
Sıkı sıkı sarınca kalbimiz duracak gibi olduğunda vermek istemediğimiz,
Taşıdığımız en büyük ağırlık son nefestir. Ne gaflettir ki bilmez insan, yaşamdan düşen her gün,
Gelecekten bir gün daha çalar,
Nefesimizde sayılı verilmiştir, alınca hızlı, verince yavaş veririz,
Taşıdığımız en büyük ağırlık son nefestir.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.