Türk klasikleri denince akla gelen ilk eserlerden olan İntibah, Dünya edebiyatıyla yarışamasa da Türk edebiyatı nezdinde romantizmi temsil eden iyi bir eserdir. İyi diyorum ama aslında gayet sıradan ve bence kurgusu çok acemice olan, tekdüze bir roman. Övülmeye değer tek tarafı yabancı kelimelerden arındırılmış olması(İş Bankası Yayınları'nın sadeleştirilmiş basımından kaynaklı olabilir) ve edebi bir üslubun gerçekten hakkını vermesiydi.
Ama bir eserin bence Dünya klasiği sayılması için en önemli kriter, birçok konuya değinmesi ve güncelliğini korumasıdır. Bu kitapta ise birçok konuya değil de sadece bir konuya değinmesi(son pişmanlık) hoşuma gitmedi ve bence kitabı sıradanlaştırdı. Tabii Tanzimat Devri'nin ilk eserlerinden olduğu için bu hataları ve bilhassa acemiliği hoş görmek gerekir. Güncelliği konusunda ise abartılı romantik unsurlar olduğu için yine iç açıcı şeyler söyleyemeyeceğim. Sözkonusu romantizm olur olmadık kitapta her tarafa boca edildiği için güncelliğini bırakın, gerçekçiliği bile şüpheli hale gelmiştir.
NOT:Bir başka Türk klasiğinden olan Araba Sevdası ise bence bu konularda kıyas kabul etmez biçimde İntibah'tan çok daha başarılıdır.