Gönderi
Bu kitabımızda Sylvie Yengemiz yani Fournier’in 40 yıllık eşinden söz ediyoruz. Tabi aslında kendisinden ama karıştırmayalım, onun dediği gibi olsun da yengeden konuşalım. En azından sevgisinden ayrılıp da ben kitap yazdım ayaklarına yatanlarından değil, bilmem anlatabildim mi?
Aslında insan uzun uzadıya yazmak istiyor ama böyle içinde ÖLÜM bulunan acıları biz yaşayanlar nasıl anlatabilir ki, diye düşünerek ama gerçekten de bunu düşünerek bir şey yazamıyorum. Çünkü hepimizin kaybettiği kendine ait parçaları var ve bu parçalar nedense canımızı en çok yakan yerimizde. Biraz içim buruk olsa da –gerek yaşadıklarım gerek kitabın etkisi- gene de olumlu bakıyorum. Yazar da öyle. Kalanlar için devam etmenin zorluğunun bilincinde olmamız gerekiyor ve bu bilinç bizi ayakta tutan güç aynı zamanda.
Güzel bir günü en güzel şekilde bitirdik. Bundan daha iyisini sanırım istesem de bulamazdım. Yazarın eline, AŞK kelimesini şimdiki gibi ucuzlatmayan kalbine sağlık diyor, mutlu geceler diliyorum efendim..
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.