Gönderi
Herkes sonundan etkilenmiş ama ben kitabın başında okuduğum o embriyo fabrikasını (!) ve koşullandırma merkezini unutamayacağım asla. Şok oldum resmen öyle muhteşem kurgulanmış ki vay be dedim ne kadar da mantıklı ve aynı zamanda tüyler ürpertici.Düşünsene asla normal bi anın yok. Kendini ifade ederken kullandığın her cümle -bakınız fikir demiyorum cümle bile- sana ait değil. O koşullandırmanın bir ürünü. Kısaca sana sen olma şansı hiç verilmemiş. Belli bir işte kullanılacak robot gibi hazırlanmışsın embriyona yapılan müdahaleyle.
Bundan sonraki bölümlerde de en çok John’un (vahşi demek istemiyorum nedense hiç kabullenemedim) Lenina karşısında çıldırdığı kısım etkileyiciydi. O duygunun kutsallığı için savaşımı tam olarak orda hissettim diyebilirim.
Sona doğru denetçiyle tartışma kısmı asıl fikrin verildiği kısımdı tamam ama çok basit buldum nedense fikrin tüm kitaba yedirilmesini daha çok seviyorum ben. Okudukça çıkarımda bulunmayı, kendin keşfetmeyi. O kısımda sanki al bu benim fikrim der gibi hissettim. Zihniyet müthiş ama veriliş tarzını beğenmedim diyeyim daha doğrusu, artık ne haddimeyse.
Kusur işlediysek affola efendim şiddetle tavsiye edilir.
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.