Sanırım hiç bir zaman Goethe kadar duygusal bir insan olamadım. Yazarı çok sevmeme rağmen (Faust'u bir günde okumuştum) ve kitapta alıntı yapılabilecek ve altina imza atabileceğim bir çok guzel tespit olmasina rağmen gerçekten çok sıkıldım. Normalde 2 günde bitireceğim bu kitabin 4. gününde hala yarısına gelemedim. Şimdiye kadar hiç bir kitabı yarım bırakmadım ve bunu da bırakmayı hiç düşünmüyorum fakat midem tıka basa dolu haldeyken önüme koyulan tepeleme doldurulmuş bir tabak yemeği, ayıp olmasın diye küçük parçalar halinde eziyet çektiğimi belli etmeden yeme çabasına girmişim gibi bir haleti ruhiye içerisindeyim. Kısacası akıcı ve ustaca kullanılmış bir dil, muhteşem ve duygu dolu tasvirler ve tespitlerle dolu bu kitap konusu itibarı ile beni ziyadesiyle üzdü:)
