tüketirken hayatı ölüme birikir insan güneşimi gölgeler sığ gülüşleriniz
bulutlardan çocuk peydahlar kaldırım gülleri
böyle çoğalır insanlığınız!
sanırsınız; bir kesikte bırakılır adamlık
ya da ince bir zarda yırtılır namus
ar nedir bir bilseniz
arsızlığınızdan utanırsınız
Gece; açık mezar her birinize
ey insan
beni sen bozdun
kendini kaybettiğinde