Çok sevdiğim bir söz var. Marquez'in Yüzyıllık Yalnızlık kitabında geçiyor: "Yüreğini kolla, ölmeden çürüyorsun." Yüreğimizi koruyup kolla(ya)madığımız bu dünya düzeninde, neyin önemli olduğunu -hatırlamak değil- unutmamak için şahsım adına bazı yöntemler geliştiriyorum. Mesela en az yetişkin kitaplarına olduğu kadar çocuk kitaplarına da gömülmek... Ne zaman kalbimi yorulmuş ve çürümüş gibi hissetsem elimden tutup kaldırır beni. Çünkü yeryüzündeki tüm insanlara kazandırılmak istenen ne kadar çok erdem, güzellik, iyilik varsa hepsi var çocuk kitaplarında! Büyüdükçe unuttuğumuz bütün güzellikler var! Onları okudukça kalbiniz aydınlanır. Elinizden geldiğince büyümeyin o yüzden, seksen yaşına da gelseniz ruhunuz pışpışlanacak kadar çocuk kalsın. Ve kollayın yüreğinizi, paslanmasın...
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.